แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อำเภอเกณฑ์ราษฎรซ่อมแซมทางหลวงราษฎรผู้ขัดขืนมีผิด
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงปรากฏว่ากรมการอำเภอเกณฑ์ ด. จำเลยให้ไปทำการซ่อมแซมทางหลวงที่ชำรุดซุดโทรมไม่สะดวกแก่การไปมาค้าขายของราษฎรจำเลยไม่ไปทำการตามคำสั่งของกรมการอำเภอโดยอ้างว่าติดเลี้ยงสัตว์พาหนะ
ศาลเดิมพิพากษาว่า จำเลยมีผิดตามกฏหมายลักษณอาชญามาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒ ประกอบด้วยพระราชบัญญัติปกครองท้องที่ พ.ศ. ๒๔๕๗ มาตรา ๑๑๘ ให้ปรับเปนพินัย ๑๒ บาท
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับสัตย์ศาลล่าง ให้ยกฟ้องโยทย์ด้างเหตุว่า ตามพระราชบัญญัติปกครองท้องที่มาตรา ๑๑๘ ให้อำนาจแก่นายอำเภอเพียงแต่เกณฑ์ราษฎรให้ซ่อมแซมทางหลวงที่ชำรุดให้ใช้การได้เท่านั้น คดีนี้กรมการอำเภอเกณฑ์จำเลยไปตัดถนนใหม่ จำเลยซึ่งไม่มีผิด
ศาลฎีกาพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลอย่างว่า คดีนี้แม้จะได้ความว่ากรมการอำเภอจะได้ตัดทางใหม่ขึ้นอีกก็ดี แต่ก็มีการซ่อมแซมทางเก่าด้วยเหมือนกัน ยังไม่ปรากฏว่ากรมการอำเภอได้ใช้ให้จำเลยทำทางที่ตัดขึ้นใหม่
