แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อย่างไรไม่เรียกว่าเป็นฟ้องเคลือบคลุม
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์ฟ้องมีใจความว่าระวางเดือนมีนาคม พ.ศ.๒๔๗๔ จำเลยผู้ช่วยสรรพากรจังหวัดสมุทปราการได้รับเงินมัดจำในการประมูลจับสัตว์น้ำจาก ล.ไว้เป็นจำนวนเงิน ๒๔๐ บาท แล้วจำเลยบังอาจยักยอกไว้เป็นประโยชน์ส่วนตัวขอให้ลงโทษตามมาตรา ๑๓๑-๑๓๒ ฯลฯ
ศาลเดิมพิพากษาให้จำคุกจำเลย ๑ ปีตามมาตรา ๑๓๑
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า(๑) ฟ้องโจทก์เคลือบคลุม (๒) โจทก์ฟ้องว่าเงิน ๒๔๐ บาทเป็นค่ามัดจำพิจารณาได้ความว่าเป็นเงินงวดผิดไปจากฟ้อง
ศาลฎีกาเห็นว่าฟ้องของโจทก์ได้ความพอเป็นฟ้องตามกฎหมายแล้ว ไม่จำต้องบรรยายละเอียดว่าเป็นค่าอากรเท่าใด ผูกขาดจับสัตนว์น้ำตำบลใด ข้อเหล่านี้ถ้าต้องการทราบก็ซักถามพะยานในเวลาพิจารณาได้ ส่วนตามข้อ (๒) นั้นเห็นว่าข้อเท็จจริงในเรื่องนี้จะเรียกได้ว่าเป็นเงินค่ามัดจำหรือเงินงวดก็ตามไม่เป็นข้อสำคัญ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
