แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยฉุดคร่าพาหญิงไปเพื่อการอนาจาร แล้วข่มขืนกระทำชำเรา และหน่วงเหนี่ยวกักขังหญิงนั้นไว้ เป็นความผิด 3 กระทงตาม มาตรา 276,284,310 และศาลมีอำนาจลงโทษจำเลยกระทงที่หนักที่สุดได้
ย่อยาว
ฟ้องว่า เมื่อ ๒๐ ธ.ค.๒๕๐๐ เวลากลางคืน จำเลยกับพวกร่วมกันฉุดคร่า พา น.ส.ประนอม สุขเกษมไปเพื่อการอนาจาร โดยใช้ปืนยิงขู่เข็ญ ๒ นัด ระหว่าง วันที่ ๒๐ ถึง ๒๕ เดือนเดียวกัน จำเลยได้ข่มขืนกระทำชำเรา น.ส.ประนอมจนสำเร็จความใคร่หลายครั้ง ในภาวะที่ไม่สามารถจะขัดขืนได้ และจำเลยหน่วงเหนี่ยวกักขัง น.ส.ประนอมมิให้หลบหนี ขอให้หน่วงเหนี่ยวกักขัง น.ส.ประนอมมิให้หลบหนี ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา๒๗๖,๒๘๔,๓๑๐
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๖,๒๘๔,๓๑๐ ให้ลงโทษตามมาตรา ๒๗๖ อันเป็นบทหนักจำคุก ๕ ปี
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จำเลยได้ฉุดคร่า น.ส.ประนอมไปเพื่อการอนาจาร และได้ข่มขืนกระทำชำเรา น.ส.ประนอมจนสำเร็จความใคร่หลายครั้งและหน่วงเหนี่ยวกักขัง น.ส.ประนอมจริง พิพากษาว่าจำเลยผิดตามบทกฎหมายที่ศาลชั้นต้นวางมา แต่ให้ลงโทษฐานข่มขืนกระทำชำเราตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๗๖ อันเป็นกระทงที่หนักที่สุด จำคุก ๓ ปี
