แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บ แลยื่นรายงานบาดแผลของแพทย์ประกอบ แลจำเลยก็รับว่าได้ทำร้ายจริงดังฟ้องโจทก์ ดังนี้ตามข้อหาแลคำรับต้องถือว่าจำเลยได้ทำร้ายเขามีบาดเจ็บ มีผิดตาม ม.254
ย่อยาว
คดีได้ความว่า จำเลยต่อสู้ทำร้ายซึ่งกันแลกัน ส.แล จ.จำเลยเป็นผู้ทำร้าย ฟ.จำเลยก่อน ฟ.จำต้องต่อสู้เพื่อป้องกันตัว ฟ.ถูก ส.แล จ.จำเลยทำร้ายปรากฎตามรายงานบาดแผลของแพทย์ว่าสันจมูกบวมกะดูกหัก แลช้ำบวมอีกหลายแห่ง แต่บาดแผลนี้โจทก์มิได้นำแพทย์มาเบิกความประกอบ แต่ปรากฎในฟ้องว่า ฟ.ถูกจำเลยทำร้ายมีบาดเจ็บ
ศาลชั้นต้นให้ลงโทษ ส.แลจ. จำเลยตาม ม.๒๕๔ ตามโจทก์ขอ
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า รายงานแพทย์ที่ส่งศาลโจทก์มิได้นำแพทย์เบิกความประกอบแลคำเบิกความของ ฟ.ในเรื่องบาดแผลก็มิใช่เป็นพะยานโจทก์ จึงไม่รับฟังแลพิพากษแก้ให้ลงโทษ ส.แลจ.จำเลยตาม ม.๓๓๘ ข้อ ๓
ศาลฎีกาเห็นว่า ฟ้องโจทก์กล่าวไว้ชัดแจ้งแล้วว่า ฟ.ถูกทำร้ายมีบาดเจ็บแลจำเลยก็รับว่าทำร้ายร่างกายจริงตามฟ้องโจทก์ แลโจทก์ยังได้ยื่นรายงานบาดแผลของแพทย์และมีพะยานเข้าเบิกความประกอบด้วย เห็นว่าข้อประกอบข้อหาคำให้การรับกันแล้วว่ามีบาดเจ็บ จึงพิพากษากลับศาลอุทธรณ์ ให้ยืนตามศาลชั้นต้น
