แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดีอาญาที่ราษฏรเป็นโจทก์ก่อนที่ศาลจะประทับฟ้องของโจทก์ไว้พิจารณาจำเลยจะอุทธรณ์ฎีกาคำสั่งของศาลอย่างไรหาได้ไม่
ผู้พิพากษาจะรับรองให้ฏีกาได้แต่ฉะเพาะตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.221 นอกจากนี้ไม่มีอำนาจรับรอง
พระธรรมนูญศาลยุตติธรรมพ.ศ.2477 ม.16
กฏกระทรวงยุตติธรรมออกตามความใน พ.ร.บ.ว่าด้วยการพิจารณาพิพากษาคดีบางประเภทชั่วคราว พ.ศ.2478 ข้อ 2
คดีที่คนในบังคับอังกฤษเชื้อสายชาวเอเชียเป็นโจทก์ฟ้องความภายหลังวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2478 ขึ้นศาลสยามธรรมดา
ย่อยาว
โจทก์ได้รับมอบอำนาจจาก ง.ให้ฟ้องความ แต่มีปัญหาใบมอบอำนาจของโจทก์มีเขตต์เพียงไร
ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับประทับฟ้องอ้างว่าเกินเขตต์ที่ได้รับอำนาจให้ฟ้องและเหตุเกิดก่อนได้รับมอบอำนาจ
ศาลอุทธรณ์กลับคำสั่งศาลชั้นต้นให้รับฟ้องคดีของโจทก์ไว้ไต่สวนมูลฟ้องต่อไป
จำเลยฎีกาและมีผู้พิพากษาศาลชั้นต้นผู้ทำคำสั่งรับรองฎีกามาว่าเป็นปัญหาสมควรขึ้นสุ่ศาลสุงเพื่อวินิจฉัย
ศาลฎีกาตัดสินว่าคดีนี้อยุ่ในระหว่างชั้นไต่สวนมูลฟ้อง ก่อนที่ศาลรับประทับฟ้องมิได้ถือว่าจำเลยอยู่ในฐานะเช่นนั้น คดีเรื่องนี้ยังอยู่ในระวางศาลกับโจทก์ ผู้ฎีกาจึงยังไม่มีสิทธิจะฎีกาขึ้นมาได้ และการที่ศาลจะรับรองฎีกาได้โดยชอบก็ต้องเป็นการรับรองตามที่บัญญัติไว้ใน ม.๒๒๑ แห่งประมวลวิธีพิจารณาความอาญา แต่คดีนี้หาได้เข้าอยู่ในลักษณดังกล่าวแล้วไม่ จึงให้ยกฎีกาจำเลยเสีย
