แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ครูเฆี่ยนนักเรียนมีบาดเจ็บเล็กน้อยเพียงโลหิตขับโดยสมควรไม่มีผิด
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงปรากฏว่า ค. จำเลยเปนครูใหญ่โรงเรียนประชาบาล ด. มาตรวจโรงเรียนได้รับรายงานจากครูประจำชั้นและตรวจดูบัญชีเห็นมีเด็กเกียจคร้านต่อการเรียนอยู่ ๖ คน ล้วนแต่เปนเด็กดื้อดึงสั่งสอนยาก ครูได้ทำทัณฑ์กรรมหลายครั้ง ก็ไม่เข็ดหลาย ค. กับ ห. ปฤกษาพร้อมกันว่าควรจะเฆี่ยนเสียบ้าง เพื่อดัดนิสัยไม่ให้เกียจคร้านต่อไปและก่อนจะเฆี่ยน ค. ได้เรียกเด็กทั้ง ๖ คนมายืนหน้าชั้นประกาศสั่งสอนถึงความผิดและตักเตือนไม่ให้ขาดโรงเรียน แล้วจึงเฆี่ยนเด็กทั้ง ๖ คนด้วยไม่เรียวคนละ ๔ ที ตามอำนาจของครูใหญ่ เด็ก ส. และ บ. ถูกเฆี่ยนมีบาดเจ็บเล็กน้อยเพียงโลหิตขับส่วนเด็กอื่น ๆ ไม่มีบาดแผลแต่ปรากฏว่า จำเลยได้เฆี่ยนเด็กทั้ง ๖ คนแรงเท่า ๆ กัน ผู้ปกครองเด็กทั้ง ๒ ฟ้องขอให้ ลงโทษจำเลยตาม ม. ๓๓๘ ข้อ ๒
ศาลเดิมพิพากษาว่าเพียงขาดเรียนเท่านั้นไม่ควรเฆี่ยนให้ถึงบาดเจ็บ จำเลยมีผิดตาม ม. ๓๓๘ ข้อ ๒
ศาลอุทธรณ์กลับสัตย์ศาลเดิมให้ยกฟ้อง โจทก์โดย วินิจฉัยว่าจำเลยกระทำโทษพอสมควร หวังจะปราบปรามเด็กให้ประพฤติตัวเรียบร้อยแลหมั่นต่อการเรียนจำเลยไม่มีผิด
ศาลฎีกาพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
