แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
หมอให้ยาเด็กกินเกินขนาด เด็กตาย บิดามารดาเด็กเรียกค่าทำขวัญได้
วิธีพิจารณาอาชญา ศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมา
ย่อยาว
จำเลยที่ 1 เป็นแพทย์สั่งให้จำเลยที่ 2 นักปรุงยาผสมยาเบื่อพยาธิให้บุตร์โจทก์กินแรงเกินขนาดเป็นเหตุให้บุตร์โจทก์ตายเพราะพิษยานั้น ทั้งเมื่อยาเกิดเป็นพิษแก่เด็ก จำเลยที่ 1 ก็มิได้ไปแก้ไขให้ทันทวงที เมื่อเด็กตายแล้วผ่าศพตรวจก็ไม่พบพยาธิเลยดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม. 252 ให้จำคุกจำเลยที่สอง 2 ปี จำเลยที่หนึ่ง 1 ปี กับปรับ 500 บาท แต่ให้รอการลงอาชญาจำเลยที่ 1 ไว้กับให้จำเลยช่วยกันใช้ค่าทำขวัญโจทก์ 2000 บาท
ศาลอุทธรณ์แก้ให้จำคุกจำเลยที่ 1 ไปทีเดียว ส่วนจำเลยที่ 2 ให้ลดโทษเหลือ 6 เดือนแลรอการลงอาชญาไว้ นอกนี้ยืนตาม
จำเลยที่ 1 ฎีกา เป็นข้อกฎหมายว่า(1) ศาลฟังข้อเท็จจริงผิดจากสำนวน (2)เมื่อศาลวินิจฉัยว่าเด็กตายเพราะกินยาของจำเลยที่ 1 เกินขนาด ควรเป็นหน้าที่โจทก์ต้องนำสืบว่าจำเลยที่ 1 สั่งยาเกินขนาดไม่ใช่หน้าที่จำเลย(3) จำเลยที่ 1 ไม่ได้สั่งให้จำเลยที่ 2 ผสมยาเกินขนาดจำเลยที่ 1 จะมีผิดด้วยหรือไม่
ศาลฎีกาเห็นว่าฎีกาข้อ 1 ฟังไม่ขึ้นแลข้อ 2 นั้นศาลอุทธรณ์ไม่ได้วินิจฉัยว่าเป็นหน้าที่จำเลยต้องนำสืบดังจำเลยฎีกาคัดค้าน ศาลอุทธรณ์ชี้ขาดไว้ว่าความประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรงของจำเลยที่ 1 เด็กทั้งสองจึงตายเพราะพิษยาซึ่งจำเลยสั่งเกินขนาดซึ่งศาลฎีกาต้องฟังตาม ส่วนข้อ 3 จำเลยที่ 2 ได้ผสมยาตามขนาดที่จำเลยที่ 1 สั่ง แต่เป็นขนาดที่เกินขนาดสำหรับเด็กทั้งสอง จึงให้ยกฎีกาจำเลย
