แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ในคดียักยอกทรัพย์ต้องอายัด โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้รับมอบหมายทรัพย์ที่อายัดจากเจ้าพนักงานป่าไม้ผู้จับกุมในวันที่ 11 มกราคม 2488 แล้ว จำเลยอ้างเอกสารซึ่งพนักงานสอบสวนทำไว้ว่ายึดไม้ในวันที่ 10 มกราคม 2488 และอายัดไว้กับนายปั่น ดังนี้ยังไม่พอฟังได้เด็ดขาดว่า ในวันที่ 11 มกราคม 2488 ซึ่งโจทก์หานั้น เจ้าพนักงานจะไม่ได้มอบหมายไม้ให้จำเลยรักษา โจทก์ย่อมมีสิทธิจะนำสืบให้สมฟ้องได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 11 มกราคม 2488 จำเลยได้รับมอบหมายให้เป็นผู้รักษาไม้สักตามบัญชีท้ายฟ้องอันเป็นของจำเลยซึ่งต้องอายัติตามกฎหมายไว้จากนายจิตต์กรมการอำเภอบางเลน ในระหว่างวันที่ 11 มกราคม 2488 ถึงวันที่ 29 มิถุนายน 2488 จำเลยได้ยักยอกไม้สักจำนวนนี้ไปเสีย ขอให้ลงโทษตามกฎหมายลักษณะอาญา มาตรา 316 จำเลยให้การปฏิเสธ ชั้นพิจารณาจำเลยได้อ้างเอกสารซึ่งเจ้าพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานตำรวจทำไว้ว่า เจ้าพนักงานยึดไม้รายนี้ไว้จากจำเลยเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2488 แล้วอายัดของกลางให้นายปั่นรักษาไว้ จำเลยขอให้ศาลวินิจฉัยว่าตามเอกสารจำเลยไม่ใช่ผู้รับรักษาไม้รายนี้ โจทก์แถลงว่าไม้รายนี้เจ้าพนักงานป่าไม้อำเภอบางเลนเป็นผู้จับกุมแล้วส่งบัญชีทรัพย์และของกลางให้แก่พนักงานสอบสวนตำรวจ ส่วนไม้ของกลางพนักงานป่าไม้เก็บรักษาไว้แล้วพนักงานป่าไม้มอบไม้ที่ถูกอายัดให้ไว้กับจำเลยเมื่อวันที่ 11 มกราคม 2488 ความจริง นายปั่นหาได้รับอายัดไม้ของกลางไว้ตามเอกสารที่ตำรวจทำไว้ไม่ ศาลชั้นต้นสั่งงดสืบพยานแล้วพิพากษายกฟ้องศาลอุทธรณ์เห็นว่าเอกสารนั้นทำไม่ตรงกับความจริงโจทก์มีสิทธินำสืบได้พิพากษายกคำพิพากษาศาลชั้นต้นให้ศาลชั้นต้นทำการพิจารณาพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ในปัญหาข้อเท็จจริงที่ว่าจำเลยจะได้รับมอบหมายไม้สักจากกรมการอำเภอบางเลนในวันที่โจทก์หาหรือไม่ ซึ่งโจทก์จะนำสืบให้เห็นตามฟ้องนั้น เห็นควรจะได้พิจารณาตามที่โจทก์ขอสืบ เพราะเพียงเอกสารที่จำเลยอ้างว่านายปั่นรักษาในวันที่ 10 มกราคม 2488 นั้นยังไม่พอฟังได้อย่างเด็ดขาดว่า ในวันรุ่งขึ้นคือวันที่ 11 มกราคม 2488 ซึ่งโจทก์หานั้น เจ้าพนักงานจะไม่ได้มอบหมายให้จำเลยรับรักษา
พิพากษายืน
