แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ไนคดีป้องกันการค้ากำไรเกินควนนั้นฟ้องของโจทไม่จำต้องระบุว่าคนะกัมการป้องกันการค้ากำไรเกินควนได้มอบได้อัยการฟ้องเอาโทส อ้างดีกาที่ 881/2485
ย่อยาว
ข้อเท็ดจิงตามที่โจทฟ้องและจำเลยรับ ได้ความว่าจำเลยได้บังอาดขายไม้ขีดไฟอันเปนสิ่งของที่คน+กับการ ฯ ได้ประกาสไม่ไห้จำหน่ายเอากำไรมากกว่าที่เหมาะสม คือกลักละ ๒ สตางค์ แต่จำเลยได้ขาย ๒ กลักเปนราคา ๕ สตางค์ อันเปนการค้ากำไรเกินควน.
สาลชั้นต้นและสาลอุธรน์วินิฉัยต้องกันว่า โจทมิได้บันยายความมาไนฟ้องหรือได้ความไนท้องสำนวนว่า คนะกัมการส่วนภูมิภาคได้ร้องเรียนไห้พนักงานอัยการฟ้องเอาโทสจำเลยนั้นอัยการโจทจึงยังไม่มีอำนาดฟ้องจำเลย พิพากสาไห้ยกฟ้องโจท.
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตามแบบหย่างคำพิพากสาดีกาที่ ๘๘๑/๒๔๘๕ พนักงานอัยการมีอำนาดฟ้องคดีนี้ได้โดยไม่จำต้องกล่าวไนฟ้องว่าพนักงานสอบสวนได้ส่งสำนวนผ่านกัมการส่วนภูมิภาคของจังหวัดแล้ว และจำเลยก็ไห้การรับสารภาพ คดีไม่มีปัญหาว่าพนักงานสอบสวนได้ละเลยไม่ปติบัติตามที่กดหมายบังคับนั้น จึงพร้อมกันพิพากสากลับไห้ยกคำพิพากสาสาลล่าง และได้ย้อนสำนวนไปไห้สาลชั้นต้นพิพากสาไหม่ตามประมวนวิธีพิจารนาอาณามาตรา ๑๗๖.
