คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 91/2472

แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา

ย่อสั้น

นิ่งไม่ถือว่ายอม วิธีพิจารณาแพ่ง ปัญหากฎหมาย

ย่อยาว

คดีนี้ศาลแพ่งแลศาลอุทธรณตัดสินให้ พ.จำเลยที่ ๑ ใช้ต้นเงินแลดอกเบี้ยร้อยละ ๑๕ ต่อปีแก่โจทก์ (นับแต่วันที่ ๒๕ ตุลาคม ๒๔๖๙) ไถ่การจำนองเรือกลไฟชนิดเดินทะเลชื่อ ณ บางช้างภายใน ๑ เดือน ถ้าไม่ไถ่ให้ขายเรือใช้ต้นเงินแลดอกเบี้ยเงินยังขาดเท่าใดให้ พ.ใช้ ถ้า พ.ไม่สามารถจะใช้ได้ ให้ ป.จำเลยที่ ๒ ผู้ค้ำประกันใช้แทนจนครบ
ป. จำเลยที่ ๒ ฎีกาว่า หนี้รายนี้มีกำหนดเวลาแน่นอน โจทก์ยอมผ่อนเวลาให้ลูกหนี้ผัดต่อไปโดยจำเลยมิได้รู้เห็นด้วย จำเลยย่อมหลุดพ้นจากความรับผิดตามประมวลแพ่งแลพาณิชย์ ม.๗๐๐
ศาลฎีกาเห็นว่า แม้จะปรากฎว่า พ.ได้พูดขอผัดผ่อนเวลาชำระหนี้ต่อโจทก์ก็ดี แต่โจทก์นิ่งไม่ได้ตอบเช่นนี้ ตามกฎหมายยังไม่ถือว่าโจทก์ยินยอมตามที่ พ. ขอ ส่วนหนังสือของโจทก์ที่มีไปถึง พ.ก็เปนเวลาภายหลังฟ้องจำเลยทั้ง ๒ แล้ว ๕ วัน ซึ่งยอมงดรอคดีไว้เพื่อให้จำเลยใช้เงินใน ๑๐ วัน โดยยังไม่ได้รัองขอให้ศาลออกหมายเรียกจำเลยมาพิจารณานั้น ก็โดย พ.อ้อนวอนจะขอใช้เงินแลขอให้โจทก์ถอนฟ้อง ไม่ทำให้ ป.ผู้ค้ำประกันเสียหายอย่างไร แลคดีนั้นก็ได้อยู่ในอำนาจศาลแล้ว จะเรียกว่าโจทก์ยอมผ่อนผันการชำระหนี้ให้ พ.ตาม ม.๗๐๐ ยังไม่ได้ จึงตัดสินยืนตามศาลล่าง

Share