แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องว่าชิงทรัพย์พิจารณาได้ความว่าทำให้เสียทรัพย์ลงโทษได้ฎีกาอุทธรณ์
ย่อยาว
โจทก์ขอให้ลงโทษจำเลยฐานชิงทรัพย์ตาม ม.๒๙๙
ได้ความว่าจำเลยเมาสุราเดินมาพบเด็กชาย ส.ด.เอากล้วยน้ำละว้าวางไว้ที่ถนนจึงถามว่าหวีละกี่สตางค์ เด็กทั้ง ๒ ตอบว่าหวีละ ๒๐ บาท จำเลยโกรธว่าเด็กดูหมิ่นและพูดว่าเดี๋ยวกูแทงและหยิบกล้วย ๒ หวีขึ้นเตะเล่น แล้วก็เลยไปดังนี้
ศาลเดิมตัดสินว่าจำเลยมีผิดตาม ม.๒๙๙ ให้จำคุก ๓ ปีกับให้ใช้ราคาทรัพย์ ๑๐ สตางค์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยไม่มีเจตนาชิงทรัพย์หรือลักทรัพย์ แต่มีผิดฐานทำให้เสียทรัพย์ตาม ม.๓๒๔ ให้จำคุก ๑ เดือน แต่จำเลยต้องขังมานานพอ ให้ปล่อยไป
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยไม่มีผิดฐานชิงทรัพย์หรือลักทรัพย์ จึงตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ ให้ยกฎีกาโจทก์เสีย
