แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่าเลี้ยงดูในวันทำพิธีแต่งงานไม่ใช่เป็นค่าใช้จ่ายในการเตรียมการสมรสอันจะเรียกค่าทดแทนกันได้ (เทียบฎีกาที่1166/2487)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องจำเลยทั้งสองให้รับผิดฐานผิดสัญญาหมั้น โดยจำเลยที่ 2กับญาติผู้ใหญ่ได้มาสู่ขอโจทก์ที่ 2 ต่อโจทก์ที่ 1 เพื่อให้เป็นภริยาจำเลยที่ 1 เมื่อเป็นที่ตกลงกันแล้วได้ทำพิธีหมั้นด้วยแหวน 1 วง แต่ครั้นแล้วจำเลยที่ 1 ไม่ไปสมรสตามกำหนด จำเลยที่ 2 ในฐานะเจ้าภาพฝ่ายชายยอมรับผิดและขอร้องให้กำหนดวันแต่งงานใหม่อีกครั้ง แต่แล้วจำเลยที่ 1 ก็ไม่ไปสมรสตามกำหนดอีก ทำให้โจทก์เสียหายเพราะได้เสียค่าใช้จ่ายสำหรับเลี้ยงแขกในวันสมรสรวม 2 ครั้งเป็นเงิน 2,498.75 บาท ค่าเสื้อผ้าแต่งตัวของโจทก์ที่ 2 และการผิดสัญญานี้ทำให้โจทก์ที่ 2 ได้รับความอับอายเสียชื่อเสียง ขอเรียกค่าทดแทนในส่วนนี้ 3,000 บาท ขอให้จำเลยร่วมกันชำระค่าเสียหายทั้งหมดนี้
จำเลยที่ 1 ขาดนัดยื่นคำให้การและขาดนัดพิจารณา
จำเลยที่ 2 ต่อสู้ว่าไม่เคยเกี่ยวข้องสู่ขอโจทก์หรือนัดแต่งงานไม่เคยทราบความสัมพันธ์ระหว่างโจทก์ที่ 2 และจำเลยที่ 1
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยทั้งสองร่วมกันรับผิดใช้ค่าเสียหายเกี่ยวกับการจัดอาหารเตรียมการสมรสสองครั้งเป็นเงิน 2,498.75 บาท ค่าเสียชื่อเสียง 3,000 บาท และค่าเสื้อผ้าชุดแต่งงาน 100 บาทแก่โจทก์
จำเลยที่ 2 อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่าจำเลยที่ 2 เป็นเพียงผู้ช่วยเหลือจำเลยที่ 1 ในการสู่ขอและหมั้นไม่ต้องรับผิดในการที่จำเลยที่ 1 ผิดสัญญาหมั้นไม่มาแต่งงานนัดแรก ส่วนครั้งหลังจำเลยที่ 2 ได้ยินยอมจะชดใช้ให้จึงต้องรับผิด พิพากษาแก้ให้จำเลยที่ 2 ร่วมกับจำเลยที่ 1 ใช้ค่าเสียหายในจำนวนเงิน 300 บาทแก่โจทก์ที่ 1 นอกจากที่แก้คงให้เป็นไปตามศาลชั้นต้น
โจทก์ทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาฟังพฤติการณ์ที่จำเลยที่ 2 เป็นผู้สู่ขอโจทก์ที่ 2 ให้จำเลยที่ 1 ว่ามีผลเท่ากับจำเลยที่ 2 สัญญาจะจัดการให้จำเลยที่ 1 ทำการสมรสอันจัดว่าเป็นคู่สัญญาหมั้นในการนี้จึงต้องร่วมรับผิดในการผิดสัญญา และได้วินิจฉัยเกี่ยวกับค่าเสียหายเกี่ยวกับค่าใช้จ่ายซื้อเครื่องบริโภคเลี้ยงแขกในวันสมรสซึ่งคงมีมาสู่ศาลฎีกาเฉพาะในวันแต่งงานครั้งแรกเท่านั้น สำหรับค่าเสียหายในรายการนี้ ศาลฎีกาเห็นว่าค่าเลี้ยงดูในวันทำพิธีแต่งงานไม่ใช่ค่าใช้จ่ายในการเตรียมการสมรสอันจะเรียกค่าทดแทนกันได้ ดังคำพิพากษาฎีกาที่ 1166/2487 ส่วนค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับค่าเสียชื่อเสียงและค่าเครื่องแต่งตัวโจทก์ที่ 2 ที่ศาลชั้นต้นใช้ดุลพินิจกำหนดมาแล้วนั้นเห็นว่าชอบแล้ว พิพากษาแก้ว่านอกจากค่าเลี้ยงดูแขก 300 บาท แล้ว ให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสื้อผ้าชุดแต่งงาน 100 บาทแก่โจทก์และค่าทดแทนแก่โจทก์ที่ 2 ที่ต้องเสียชื่อเสียง 3,000 บาทนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามศาลอุทธรณ์
