แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยเอาก้อนอิฐขว้างปาผู้เสียหาย ผู้เสียหายหลบก้อนอิฐไม่ถูกตัวผู้เสียหายแต่ตัวผู้เสียหายเซไป มือจึงฟาดถูกข้างเรือทำให้ปลายมือบวมยาว 4 เซนติเมตร กว้าง2 เซนติเมตร และเจ็บที่บริเวณศีรษะ แต่ไม่มีบาดแผล ถือได้ว่าอันตรายแก่กายนี้เนื่องจากการกระทำของจำเลย จำเลยจึงมีผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่าจำเลยเอาก้อนอิฐปาผู้เสียหายซึ่งอยู่ในเรือหลายครั้ง ผู้เสียหายหลบ ก้อนอิฐไม่ถูกตัวผู้เสียหายแต่ตัวผู้เสียหายเซไป มือจึงฟาดถูกข้างเรือทำให้ปลายมือบวมยาว 4 เซนติเมตร กว้าง 2 เซนติเมตรและเจ็บที่บริเวณศรีษะไม่มีบาดแผล และพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้อง
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงเช่นเดียวกับศาลชั้นต้น แต่เห็นว่าเมื่อก้อนอิฐไม่ถูกตัวผู้เสียหาย จำเลยจึงมีผิดเพียงฐานพยายามจึงพิพากษาแก้ ให้ลงโทษจำเลยฐานพยายามทำร้ายร่างกาย
โจทก์ฎีกา ตามข้อเท็จจริงข้างต้นต้องถือว่าจำเลยทำผิดสำเร็จจำเลยฎีกาว่าการกระทำของจำเลยเป็นการป้องกัน
ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงตามศาลล่างทั้งสอง และวินิจฉัยฎีกาของโจทก์ว่า อันตรายที่เกิดแก่ผู้เสียหายนั้น ถือได้ว่าสืบเนื่องจากการกระทำของจำเลย จำเลยจึงมีผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 295 ไม่ใช่มีผิดเพียงฐานพยายามทำร้ายร่างกาย พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์
