แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คำรับ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับสารภาพของจำเลยมาลงโทษจำเลยเสมอไป เป็นข้อดุลยพินิจของศาลที่จะวินิจฉัยเอาเองว่าควรจะลงโทษจำเลยตามคำรับหรือไม่ จำเลยต่อสู้ว่าได้ทำร้ายเขาโดยป้องกัน แต่รับสารภาพว่าได้ทำเกินสมควรแก่เหตุไป จึงถึงตายเช่นนี้เมื่อทางพิจารณาฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำโดยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ ศาลไม่จำต้องฟังคำรับของจำเลยพิพากษาให้ยกฟ้องได้ ฎีกาอุทธรณ์ดุลยพินิจ
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยทำร้ายร่างกาย ข. ถึงแก่ความตาย ขอให้ลงโทษตาม ม. ๒๔๙
จำเลยรับว่าได้ทำร้าย ข. ถึงตายจริงแต่ทำโดยป้องกันหากได้ทำเกินสมควรแก่เหตุ ข. จึงถึงตาย
ทางพิจารณาได้ความว่าผู้ตายคุมพรรคพวกเข้าไปทำร้ายร่ายกายบิดาจำเลยถึงในบ้าน บิดาจำเลยถูกทำร้ายถึงตาย ส่วนจำเลยมีบาดเจ็บสาหัส จำเลยจึงทำร้ายผู้ตายถึงตาย
ศาลฎีกาตัดสินว่า การกระทำของจำเลยเป็นการกระทำโดยป้องกันพอสมควรแก่เหตุ แม้จำเลยจะรับว่าเกิดสมควรแก่เหตุ ก็เป็นแต่เพียงความคิดเห็นของจำเลย และข้อดุลยพินิจเช่นนี้เป็นหน้าที่ของศาลจะวินิจฉัยไม่ใช่ผู้ใดหรือจำเลย คำรับของจำเลยจึงมิพึงถือเป็นหลัก พิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์ที่ให้ยกฟ้องโจทก์.
