แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินเป็นที่ไร่ไม่มีหนังสือสำคัญให้แก่กันโดยไม่ได้จดทะเบียน ผู้รับปกครองมา 3-4 ปีแล้ว ผู้ให้จะฟ้องเรียกคืนไม่ได้
โจทก์ฟ้องว่าให้จำเลยอาศัย จำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์ ทางพิจารณาปรากฏว่าโจทก์ยกให้ดังนี้ ถือว่าโจทก์สืบไม่สมฟ้อง ต้องยกฟ้อง
ย่อยาว
คดีทั้งสองสำนวนนี้ศาลพิจารณารวมกัน โดยโจทก์ฟ้องมีความว่า โจทก์ได้ให้จำเลยอาศัยอยู่ในที่ดินของโจทก์ ต่อมาจำเลยนำเจ้าพนักงานไปชัณสูตร์ที่ แล้วประกาศขายให้คนอื่น
จำเลยให้การต่อสู้ว่า เป็นที่ของจำเลย โดยจำเลยจับจองและมีใบเหยียบย่ำ ทั้งได้ครอบครองมา ๑๐ ปีแล้ว จำเลยมิได้อาศัยโจทก์ โจทก์ต่างหากอาศัยจำเลยอยู่
ทางพิจารณาศาลชั้นต้นเห็นว่า นางจันทร์โจทก์มารดาจำเลยได้ยกที่ให้แก่จำเลย จำเลยได้ปลูกเรือนอยู่ในที่ดินมา ๓-๔ ปีแล้วที่ดินเป็นของจำเลย ให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า จำเลยมิได้ต่อสู้ว่าโจทก์ยกให้ ไม่มีประเด็นดังศาลชั้นต้นวินิจฉัย จึงพิพากษากลับว่า ที่เป็นของโจทก์ ให้ขับไล่จำเลย
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องจำเลยเนื่องด้วยเรื่องให้จำเลยอาศัยที่ดิน แต่ทางพิจารณาปรากฎจากพะยานเองว่า ไม่ใช่เป็นเรื่องที่โจทก์ให้จำเลยอาศัยที่ดิน กลับปรากฎว่า เป็นเรื่องโจทก์ยกที่ให้จำเลย เมื่อโจทก์มาฟ้องว่าให้จำเลยอาศัย ซึ่งความจริงไม่ใช่เช่นนี้ เห็นได้ว่าโจทก์สืบไม่สมฟ้อง และได้ความว่าที่ดินเป็นที่ไร่ ไม่มีหนังสือสำคัญ และจำเลยได้ครอบครองมา ๓-๔ ปีแล้ว ที่ดินเป็นของจำเลย พิพากษายืนตามศาลชั้นต้น ให้ยกฟ้องโจทก์
