แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
อำนาจของเจ้าทุกข์ที่จะเข้าเปนโจทก์ในคดีอาญา ต่างฝ่ายต่างประมาทเลินเล่อ ฝ่าย 1 จะฟ้องร้องขอให้ศาลลงโทษอีกฝ่าย 1 ไม่ได้ ตัวแทนกระทำผิดย่อมมีผลกระทบกระเทือนถึงตัวการด้วย
ย่อยาว
คดีนี้ศาลเดิมตัดสินรวมกับคดีที่อัยยการเปนเปนโจทก์ว่า ม.คนของโจทก์แลจำเลยต่างฝ่ายขับรถยนต์โดยประมาทเปนเหตุให้รถโดนกันเสียหายให้ปรับ ม.แลจำเลยคนละ ๒๐ บาทตามกฎหมายอาญา ม.๓๓๘ ข้อ ๒ แล พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.๑๒๘ ม.๑๙
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ฟ้องโจทก์ที่อ้างกฎหมายอาญา ม.๒๐๑ ไม่เข้ากับเรื่องนี้ แล ม.๓๓๖ ข้อ ๑๕ พ.ร.บ.รถยนต์ ร.ศ.๑๒๘ ม.๑๙ นั้น ก็เปนความผิดต่อสาธารณะชน เปนหน้าที่ของเจ้าพนักงานจะว่ากล่าวเอาโทษแก่ผู้ละเมิด โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องให้ยกฟ้องเสีย
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีใด ๆ ที่กฎหมายลงโทษผู้กระทำผิดตามธรรมดา ศาลเคยยอมให้เจ้าทุกข์เข้าเปนโจทก์ฟ้องร้องได้ นอกจากจะไม่ใช่คดีของตน แต่ในคดีนี้ได้ความว่า ม.คนขับรถของโจทก์ก็มีความประมาทด้วยเหมือนกัน เมื่อฝ่ายโจทก์เปนผู้กระทำผิดกฎหมายดังนี้ คดีของโจทก์ก็เปนอันตกไป ให้ยกฟ้องโจทก์ตามศาลอุทธรณ์
