แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การออกประทานบัตร์เหมืองแร่หาทำให้ผู้ถือประทานบัตร์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิในที่ดินนั้นไม่ เข้าไปทำเหมืองแร่ในที่ดินของผู้อื่น แม้จะอยู่ภายในเขตต์ประทานบัตร์ก็ต้องรับใช้ค่าสินไหมในการที่เกิดการเสียหายแก่ที่ดินของเขา
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงในคดีได้ความว่า จ. ได้รับประทานบัตร์เหมืองแร่จากรัฐบาล แล้วโอนประทานบัตร์นี้ให้แก่บริษัทจำเลย ปรากฎว่าที่ดินของโจทก์บางส่วนอยู่ภายในเขตต์ประทานบัตร์นี้ด้วย ต่อมาจำเลยได้ให้พวกคนงานของจำเลยเข้าไปทำการขุดแร่ในที่ดินของโจทก์ซึ่งอยู่ในเขตต์ประทานบัตร์นี้ โจทก์ได้รับความเสียหาย จึงฟ้องเรียกค่าเสียหาย
ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาต้องกันให้จำเลยใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์
จำเลยฎีกาว่าตาม ม.๒๔ – ๒๕ แห่ง พ.ร.บ.เหมืองแร่ พ.ศ. ๒๔๖๑ โจทก์ถูกปิดปากมิให้เรียกร้องเอาค่าเสียหายได้
ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วยศาลล่างทั้ง ๒ ในข้อที่เห็นว่ากฎหมายมิได้ปิดปากโจทก์ในอันที่จะเรียกร้องเอาค่าเสียหาย แลเห็นว่ามาตรา ๒๔ มิได้บัญญัติให้เจ้าของที่ดินต้องแสดงสิทธิของตน เป็นแต่ให้โอกาศเจ้าของที่ดินคัดค้านในการลอกประทานบัตร์นั้นได้ เมื่อไม่คัดค้านก็เป็นแต่เพียงหมดสิทธิในการคัดค้านหาเสียกรรมสิทธิในที่ดินของตนไม่ จึงพิพากษายืนตาม
