แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ได้ความว่าผู้เสียหายถูกทำร้ายถึง 2 แห่งคือที่แขนและที่น่าอก บาดแผลทั้ง 2 แห่งนี้ปรากฏว่าระยะการรักษาเพียง 15 วันแผลตกนะเก็ดลุกขึ้นลงเรือนได้ แต่ได้ความว่าบาดแผลนี้รักษาอยู่ 23 วันยังไม่หายดี ระหว่างรักษาตัวทำการงานอะไรไม่ได้ เมื่อเบิกความเป็นพยานครั้งหลังจากเกิดเหตุ 2 เดือน 4 วัน หายใจรู้สึกเสียวที่น่าอกยังทำการงานอะไรไม่ได้ เช่นนี้ถือว่าเป็นบาดแผลสาหัสต้องตาม ม.256 ก.ม.อาญา ไม่ใช่บาดเจ็บธรรมดาตาม ม.254 ก.ม.อาญา
โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยพยายามฆ่าคนโดยเจตนา ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามฟ้องแต่ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าจำเลยผิดตาม ม.254 โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่าหรือทำร้ายร่างกายบาดเจ็บสาหัส ดังนี้เมื่อศาลฎีกาเห็นว่าบาดแผลถึงสาหัสและฟังไม่ได้ว่าจำเลยมีเจตนาจะฆ่าก็ย่อมจะลงโทษจำเลยฐานทำร้ายบาดเจ็บสาหัสตาม ม.256 ได้.
ย่อยาว
นายจำปีผู้เสียหายและอัยการร่วมกันฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๑๑ เมษายน ๒๔๙๗ เวลาประมาณ ๑๘ นาฬิกาเศษ จำเลยใช้เหล็กมีคมปลายแหลมทำร้ายร่างกายนายจำปีบาดเจ็บสาหัส ๒ แห่งแล้วยังจะทำร้ายซ้ำอีกโดยมีเจตนาฆ่าให้ถึงตาย แต่หากมีเหตุพ้นวิสัยป้องกันได้มาขัดขวางเสีย เหตุเกิด ต.เทวราช อ.ไชโย จังหวัดอ่างทอง ขอให้ลงโทษ
จำเลยภาคเสธว่าใช้ไม้ปลายแหลมแทงนายจำปี ๒ ทีจริงโดยนายจำปีทำร้ายจำเลยจนอดโทษะไว้ไม่ได้ จำเลยไม่มีเจตนาฆ่า บาดแผลนายจำปีก็ไม่ถึงสาหัส
ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วเชื่อว่าจำเลยพยายามฆ่านายจำปีจริง จึงมีความปิดตาม ก.ม.อาญา ม.๒๔๙ – ๖๐ จำคุกจำเลย ๑๐ ปี ส่วนข้อหาของจำเลยว่านายจำปีทำร้ายร่างกายบาดเจ็บเชื่อฟังเป็นความจริงไม่ได้ จึงให้ยกฟ้องสำนวนที่จำเลยเป็นโจทก์เสีย
นายแหจำเลยอุทธรณ์ทั้งสองสำนวน
ศาลอุทธรณ์ฟังว่าการกระทำของจำเลยยังไม่ถึงคั่นมีเจตนาฆ่านายจำปีให้ตาย ทั้งฟังว่านายจำปีมีแผลไม่ถึงบาดเจ็บสาหัส พิพากษาแก้ให้จำคุกนายแหจำเลย ๒ ปี ตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๔ นอกนั้นคงยืนตาม
อัยการโจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษฐานพยายามฆ่าคนหรือทำร้ายร่างกายมีบาดเจ็บ
ศาลฎีกาปรึกษาคดีนี้แล้วเห็นด้วยว่าการกระทำของจำเลยยังไม่เข้าถึงคั่นพยายามฆ่านายจำปี แต่ที่ศาลอุทธรณ์ฟังว่าบาดแผลของนายจำปีไม่เป็นบาดเจ็บสาหัสนั้นยังคลาดเคลื่อนอยู่ เพราะได้ความว่านายจำปีถูกทำร้ายแล้วต้องรักษาบาดแผลอยู่ ๒๓ วัน ยังไม่หายดี ระหว่างรักษาตัวทำการงานอะไรไม่ได้ เมื่อเบิกความเป็นพยานหลังจากเกิดเหตุ ๒ เดือน ๔ วัน หายใจรู้สึกเสียวที่น่าอกยังทำงานอะไรไม่ได้ จึงเป็นบาดแผลสาหัสฎีกาโจทก์ข้อนี้ฟังขึ้น ส่วนกำหนดโทษจำเลยนั้นสมควรแก่ความผิดแล้ว
พิพากษาแก้คำพิพากษาศาลอุทธรณ์โดยให้วางบทลงโทษจำเลยตาม ก.ม.อาญา ม.๒๕๖ นอกจากนี้คงยืนตามทุกประการ
