แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ได้ความว่า เมื่อเรือนิวชวางจากฮ่องกงมาถึงกรุงเทพฯ มีบุหรี่ซิกาแรตบรรทุกมา 25 หีบ ส่งถึงยี่ห้อย่งเฮงเส็ง ต่อมานายเปงฮุยยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้ทำหนังสือขอเปิดตรวจบุหรี่ยื่นต่อกรมศุลกากรในฐานผู้นำของเข้า ต่อมานายวิเชียรในนามยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้ยื่นหนังสือต่อกรมสรรพสามิตต์ ขออนุญาตนำบุหรี่รายนี้เข้า กรมสรรพสามิตต์ไม่อนุญาต และมีหนังสือถึงกรมศุลกากรให้ริบบุหรี่รายนี้โดยนำเข้ามาไม่ได้รับอนุญาต กรมศุลกากรได้สอบสวนนายเปงฮุย ผู้แสดงตัวเป็นผู้ขอรับบุหรี่แทนยี่ห้อย่งเฮงเส็ง นายเปงฮุยได้ทำหนังสือยินยอมให้กรมศุลกากรริบบุหรี่ไว้เป็นของแผ่นดิน ดังนี้ ตามมาตรา 106 แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร 2469 ต้องถือว่านายเปงฮุยเป็นเจ้าของบุหรี่ในกิจการนี้ และความยินยอมของนายเปงฮุยให้ริบบุหรี่ จึงมีผลตามกฎหมาย.
ย่อยาว
ความว่า เรือกลไฟนิวชวางจากฮ่องกงได้มาถึงกรุงเทพฯ มีบุหรี่ซิกาแรต ๒๕ หีบส่งถึงยี่ห้อย่งเฮงเส็ง กรุงเทพฯ นายเปงฮุยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้ทำหนังสือขอตรวจบุหรี่ซิกาแรต ๑๕ หีบดังกล่าว ยื่นต่อเจ้าหน้าที่กรมศุลกากร ในฐานะผู้นำของเข้า ต่อมานายวิเชียรในนามยี่ห้อย่งเฮงเส็งได้นำหนังสือยื่นต่อกรมสรรพสามิตต์ขออนุญาตนำบุหรี่รายนี้เข้า แต่กรมสรรพสามิตต์ไม่อนุญาตตามคำขอ และมีหนังสือถึงกรมศุลกากรขอให้ริบบุหรี่รายนี้ โดยเหตุที่นำเข้ามาโดยมิได้รับอนุญาตกรมศุลกากรได้สอบสวนนายเปงฮุยผู้แสดงตัวเป็นผู้ขอรับบุหรี่แทนยี่ห้อย่งเฮงเส็ง ในที่สุดนายเปงฮุยได้ทำหนังสือยินยอมให้กรมศุลกากรริบบุหรี่รายนี้ไว้เป็นของแผ่นดิน เมื่อกรมศุลกากรริบบุหรี่รายนี้ไว้แล้ว กรมสรรพสามิตต์ได้ขอซื้อบุหรี่รายนี้จากกรมศุลกากร ๆ ได้ขายให้กรมสรรพสามิตต์ตามคำขอ โจทก์จึงมาฟ้องเป็นคดีนี้ขึ้น อ้างว่าโจทก์ได้รับมอบอำนาจจากนายจันฮักกัม หรือธนาคารจันมันฟัตแห่งฮ่องกง ขอให้ศาลพิพากษาและบังคับจำเลยคืนบุหรี่ซิกาแรตที่กล่าวในฟ้องให้โจทก์ หรือใช้ค่าเสียหายเพราะการยึดของจำเลย จำเลยให้การว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายเปงฮุยได้ให้ความยินยอมต่อเจ้าพนักงานให้ริบบุหรี่รายนี้ตามความในมาตรา ๑๐๖ แห่ง พ.ร.บ.ศุลกากร ๒๔๖๙ และปรากฎว่านายเปงฮุยได้แสดงตนว่าเป็นผู้จัดการยี่ห้อย่งเฮงเส็ง และยังประทับดวงตรายี่ห้อย่งเฮงเส็งประทับไว้ด้วย จึงต้องถือว่าเป็นตัวแทนของยี่ห้อย่งเฮงเส็ง ผู้รับมอบอำนาจจากโจทก์ซึ่งเป็นเจ้าของบุหรี่ ให้เป็นตัวแทนในการนำบุหรี่รายนี้เข้ามาในราชอาณาจักร กิจการนี้พนักงานเจ้าหน้าที่กรมศุลกากรก็ได้อนุมัติแล้ว จึงถือได้ตามกฎหมายว่า นายเปงฮุยตัวแทนของยี่ห้อย่งเฮงเส็งเป็นเจ้าของบุหรี่ในกิจการนั้น ๆ นายเปงฮุยย่อมให้ความยินยอมต่อเจ้าพนักงานให้ริบบุหรี่รายนี้ได้ และเจ้าพนักงานก็ชอบที่จะขายต่อได้ พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา,
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามพะยานและเอกสารนั้น ปรากฎว่านายเปงฮุยได้แสดงว่าเป็นผู้จัดการยี่ห้อย่งเฮงเส็ง และเป็นเจ้าของบุหรี่ และตาม พ.ร.บ.ศุลกากรมาตรา ๑๐๖ โจทก์จะเถียงว่านายเปงฮุยไม่ได้เป็นเจ้าของไม่ได้ ส่วนบุหรี่รายนี้ เมื่อมีการนำบุหรี่เข้ามาเช่นนี้ ฝ่ายเจ้าพนักงานเห็นว่า เป็นผิดควรฟ้องและริบ ฝ่ายนายเปงฮุยก็ได้แสดงความยินยอมให้ริบ ฝ่ายเจ้าพนักงานจึงไม่ฟ้อง คงริบแต่บุหรี่ นับว่าเป็นการปฏิบัติชอบ หาเป็นโมฆะแต่อย่างใดไม่
พิพากษายืน.
