แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
บาดแผลอยู่ในไรผม ไม่ถือว่าเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวตามมาตรา 256.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องและยื่นคำร้องเพิ่มเติมฟ้องว่า จำเลยใช้มีดฟันนายจันทามีบาดเจ็บสาหัสถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัว และเป็นเหตุให้ได้รับทุกขเวทนากล้าและไม่สามารถจะประกอบการหาเลี้ยงชีพได้ตามปกติเกิน ๒๐ วัน ขอให้ลงโทษตามกฏหมายอาญามาตรา ๒๕๖ ชั้นแรกจำเลยรับว่าได้ฟันเพื่อป้องกันตัว ภายหลังกลับให้การใหม่รับสารภาพโดยไม่มีข้อแก้ตัวศาลชั้นต้นเห็นว่าโจทก์นำสืบฟังไม่ได้ว่านายจันทามีบาดเจ็บสาหัส พิพากษาว่าจำเลยผิดตามกฏหมายอาญามาตรา ๒๕๔ ลดฐานปราณีตามมาตรา ๕๙.
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าบาดแผลของผู้เสียหายอยู่ในไรผม ถ้าผมขึ้นแล้วจะมองไม่เห็นแผล เช่นนี้เรียกไม่ได้ว่าถึงรูปหน้าเสียโฉม ข้อว่าได้รับทุกขเวทนากล้าก็ฟังไม่ถนัด พิพากษายืน.
โจทก์ฎีกาว่าบาดแผลของผู้เสียหายถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวเป็นบาดแผลสาหัส
ศาลฎีกาเห็นว่า ข้อเท็จจริงตามที่ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยมาปรากฏว่าบาดแผลของผู้เสียหายอยุ่ในไรผม จะถือว่าเป็นบาดแผลถึงรูปหน้าเสียโฉมติดตัวไม่ได้ ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยชอบแล้ว จึงพิพากษายืน.
