แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ที่ดินของโจทก์ทั้งสองถูกเขตทางซึ่งอยู่ในบริเวณที่ที่จะเวนคืนตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่เขตจตุจักร พ.ศ.2535 ซึ่งมีผลใช้บังคับวันที่ 29 สิงหาคม 2535 โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินที่ต้องเวนคืนจะมีสิทธิได้รับเงินค่าทดแทนเพียงใดต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการตามพระราชบัญญัติ ว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ.2530 หมวด 2 เงินค่าทดแทน ซึ่งไม่มีบทบัญญัติให้จ่ายเงินค่าทดแทนสำหรับค่าเสียหายทางจิตใจไว้โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายทางจิตใจ
ย่อยาว
โจทก์ทั้งสองฟ้องว่า โจทก์ทั้งสองเป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์รวมในที่ดินโฉนดเลขที่ 55368 ตำบลสามเสนนอก(สามเสนนอกฝั่งเหนือ) อำเภอพญาไท (บางซื่อ) จังหวัดพระนคร เนื้อที่106 ตารางวา มีพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่เขตพระโขนง เขตยานนาวา เขตปทุมวันเขตบางรัก เขตสัมพันธวงศ์ เขตป้อมปราบศัตรูพ่าย เขตพระนครเขตดุสิต เขตบางเขน เขตพญาไท และเขตห้วยขวาง กรุงเทพมหานครพ.ศ.2530 เพื่อสร้างทางพิเศษสายพระโขนง-หัวลำโพง-บางซื่อและสายสาธร-ลาดพร้าว ที่ดินของโจทก์ทั้งสองดังกล่าวอยู่ในเขตทางพิเศษตามพระราชกฤษฎีกาดังกล่าวทั้งแปลงจำเลยทั้งสองต้องจ่ายค่าทดแทนที่ดินเพิ่มขึ้นอีกตารางวาละ 30,000บาท รวมเป็นเงิน 3,180,000 บาท โจทก์ทั้งสองได้รับความเสียหายทางจิตใจขอเรียกค่าเสียหาย 100,000 บาท รวมเป็นเงินทั้งสิ้น 3,280,000 บาท ขอให้บังคับจำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 3,280,000 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 3,280,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยทั้งสองให้การว่า คณะกรรมการกำหนดราคาเบื้องต้นได้กำหนดค่าทดแทนที่ดินให้แก่โจทก์ทั้งสองโดยใช้ราคาประเมินทุนทรัพย์สำหรับเรียกเก็บค่าธรรมเนียมในการจดทะเบียนสิทธิและนิติกรรม พ.ศ.2535 ของกรมที่ดินเป็นหลักเกณฑ์ เป็นราคาที่ถูกต้องเหมาะสม เป็นธรรม และชอบด้วยกฎหมาย โจทก์ทั้งสองไม่มีสิทธิเรียกค่าทดแทนเพิ่มขึ้นอีก ไม่มีสิทธิเรียกร้องค่าเสียหายทางจิตใจและไม่มีสิทธิเรียกดอกเบี้ย ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์ทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ทั้งสองฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ปัญหาตามฎีกาโจทก์ทั้งสองข้อแรกโจทก์ทั้งสองมีสิทธิได้รับค่าทดแทนเพิ่มหรือไม่ เห็นว่าที่จำเลยกำหนดค่าทดแทนให้โจทก์ทั้งสองตารางวาละ 20,000บาท นั้น เป็นธรรมและเหมาะสมกับสภาพที่ดินของโจทก์ทั้งสองแล้ว
ปัญหาตามฎีกาโจทก์ทั้งสองข้อต่อไปที่โจทก์ทั้งสองเรียกค่าเสียหายทางจิตใจนั้น เห็นว่า ที่ดินของโจทก์ทั้งสองถูกเขตซึ่งอยู่ในบริเวณที่ที่จะเวนคืนตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่ เขตจตุจักร เขตบางซื่อ เขตดุสิต เขตพญาไท เขตพระนคร เขตป้อมปราบศัตรูพ่ายเขตสัมพันธวงศ์ เขตปทุมวัน เขตบางรัก เขตสาธร เขตคลองเตยเขตพระโขนง เขตห้วยขวาง และเขตราชเทวี กรุงเทพมหานครพ.ศ.2535 ซึ่งมีผลใช้บังคับ วันที่ 29 สิงหาคม 2535 โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าของที่ดินที่ต้องเวนคืนจะมีสิทธิได้รับเงินค่าทดแทนเพียงใดต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และวิธีการตามพระราชบัญญัติว่าด้วยการเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ พ.ศ.2530 หมวด 2เงินค่าทดแทน ซึ่งไม่มีบทบัญญัติให้จ่ายเงินค่าทดแทนสำหรับค่าเสียหายทางจิตใจไว้ โจทก์จึงไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าเสียหายทางจิตใจ
พิพากษายืน
