แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การรับขนเบียร์โดยทางเรือจากกรุงเทพฯ ไปสุราษฎร์ธานีถือว่าเป็นการรับขนของตามชายฝั่งอ่าวไทยหรือในน่านน้ำไทยหาใช่เป็นการรับขนของทางทะเลไม่ดังนั้นจะนำเอาอายุความ 6 เดือนของพระราชบัญญัติเดินเรือมาใช้หาได้ไม่
เมื่อจำเลยเป็นผู้รับขนส่งของเพื่อบำเหน็จหากของนั้นเกิดสูญหายหรือบุบสลายขึ้น จำเลยก็ต้องรับผิดเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าการนั้นเกิดแต่เหตุสุดวิสัยหรือแต่สภาพแห่งของนั้นหรือเพราะความผิดของผู้ส่งหรือผู้ตราส่งตาม มาตรา 616
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ได้ตกลงจ้างจำเลยขนส่งเบียร์รวม 51 หีบจากกรุงเทพฯ ไปที่สุราษฎร์ธานี ต่อมาปรากฏว่าเรือยนต์จำเลยซึ่งบรรทุกเบียร์ด้วยความประมาทเลินเล่อของนายเรือได้ชนเรือรบไทยและจมลงเบียร์สูญหาย จำเลยงมเบียร์ที่จมน้ำคืนแก่โจทก์ 17 หีบ อากรแสตมป์หลุดหาย คงหายไป 34 หีบเป็นเงิน 10,552 บาท กับต้องซื้ออากรแสตมป์ปิดใหม่อีก 400 บาท โจทก์ขอจำเลย ๆ ไม่ชำระจึงขอให้ศาลบังคับ
จำเลยต่อสู้ว่าราคาไม่ถึงตามที่โจทก์อ้าง ไม่รับรองว่าโจทก์จะซื้ออากรแสตมป์ปิดดังฟ้องจริง เรือยนต์จำเลยที่บรรทุกเบียร์ของโจทก์หาได้ประมาทเลินเล่อชนเรือรบไทยเรือบรรทุกเบียร์ถูกเรือรบไทยชน จำเลยไม่ต้องรับผิดและโจทก์เคยตกลงกับจำเลยให้ผู้ส่งประกันภัยเอง จำเลยไม่ต้องรับผิดในของที่สูญหายหรือเสียหาย กับคดีโจทก์ขาดอายุความ
ศาลแพ่งวินิจฉัยว่าคดีโจทก์ไม่ขาดอายุความ เรือของจำเลยเป็นฝ่ายเลินเล่อไม่ได้ความชัดว่าจำเลยได้ตกลงกับโจทก์ไม่ต้องรับผิดในของที่สูญหาย เมื่อของสูญหายโดยความผิดของจำเลย ๆ จึงต้องรับผิดจึงพิพากษาให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 10,952 บาท
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่าการรับขนของรายนี้เป็นการรับขนตามชายฝั่งอ่าวไทยหรืออีกนัยหนึ่งเป็นการรับขนในน่านน้ำไทยจะถือว่ารับขนของทางทะเลไม่ได้
เมื่อฟังว่าจำเลยเป็นผู้รับขนส่งของเพื่อบำเหน็จเป็นการค้าโดยปกติแล้วจำเลยก็ต้องรับผิดเมื่อของที่รับมอบหมายนั้นสูญหายเว้นแต่จะพิสูจน์ได้ว่าการสูญหายนั้นเกิดแต่เหตุสุดวิสัย หรือเกิดแต่สภาพแห่งของนั้นเอง หรือเกิดเพราะความผิดของผู้ส่งหรือผู้ตราส่ง (ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 616)
คดีโจทก์ไม่ขาดอายุความดังที่ศาลทั้งสองวินิจฉัยมานั้นชอบแล้วจึงพิพากษายืน
