แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เช่าห้องเพื่อการค้าขายแล้วผู้เช่าให้ลูกจ้างเข้าอยู่ในห้องรายนี้โดยหาเป็นที่เข้าใจกันในเวลาเช่าว่าผู้เช่าห้องรายนี้เป็นที่อยู่อาศัยด้วย ดังนี้ผู้เช่าไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ
คำสั่งคณะอนุกรรมการค่าเช่าที่สั่งการไปมิได้เป็นการกระทำตามอำนาจที่ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ได้ให้ไว้แล้ว ก็หาเป็นผลในทางบคดีไม่
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า ได้เช่าห้องแถวของจำเลยเป็นที่อยู่อาศัยและทำการค้า คณะอนุกรมการควบคุมค่าเช่าจังหวัดตราด อนุญาตให้จำเลยซ่อมแซมห้องเช่า ให้โจทก์ออกไปชั่วคราว ครบกำหนดแล้วจำเลยไม่ยอมให้โจทก์เข้าอยู่ในห้องเช่านี้ คณะอนุกรรมการควบคุมค่าเช่ามีคำสั่งให้จำเลยยอมให้โจทก์เข้าอยู่ตามเดิม จำเลยไม่ยอม โจทก์จึงขอให้ศาลบังคับให้จำเลยยอมให้โจกก์เข้าอยู่ในห้องเช่า
จำเลยต่อสู้ว่า โจทก์เช่าห้องทำการค้าขาย ไม่ได้เช่าอยู่อาศัย โจทก์มีเคหะเป็นที่อยู่อาศัยแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าดจทก์มีสิทธิเข้าอยู่ในห้องเช่านี้ ห้ามมิให้จำเลยขัดขวาง
ศาลอุทธรร์เห็นว่าโจทก์เช่าห้องนี้เพื่อการค้าขายเท่านั้นไม่ได้รับความคุ้มครอง พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ต้องพิเคราะห์ตามกฎหมายในเรื่องเช่าธรรมดา การเช่ารายนี้ไม่มีหลักฐานเป็นหนังสือ โจทก์จึงไม่มีอำนาจฟ้อง พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้โจทก์รับว่าโจทก์เช่าห้องพิพาทเพื่อการค้าขาย การที่โจทก์ให้นายชิวลูกจ้างเข้าเข้าอยู่ในห้องรายนี้ เป็นที่เข้าใจกันในเวลาเช่าว่าโจทก์จะใช้ห้องรายนี้เป็นที่อยู่อาศัยด้วยไม่ จึงไม่ได้รับความคุ้มครองตาม พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ (อ้างฎีกาที่ ๑๙๗/๒๔๙๒) ส่วน
ที่คณะอนุกรรมการค่าเช่าที่สั่งให้โจทก์เข้าอยู่ในห้องพิพาทนั้น มิได้เป็นการกระทำตามอำนาจที่ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าฯ ได้ให้ไว้ จึงหาเป็นผลแก่โจทก์ในทางคดีไม่ จึงพิพากษายืน
