แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อเท็จจริงฟังได้ว่าจำเลยไล่ติดตามจับเอาโคของเจ้าทรัพย์ไปห่างจากทำเลที่เลี้ยงโคของเจ้าทรัพย์เพียง 5 เส้นเศษจำเลยไม่ได้รับโคไว้ต่อจากผู้อื่น จึงมีผิดฐานลักทรัพย์
ย่อยาว
โจทย์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ ๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๔๙๖ เวลากลางวัน มีคนร้ายลักโค ๑ ตัวของนายสุขจ่าพิมายไป และในวันนั้นมีผู้พบจำเลยพาโคของนายสุขไป ทั้งนี้โดยจำเลยลักทรัพย์หรือรับของโจรโคตัวนั้นไว้ ขอให้ลงโทษ
จำเลยปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิด ก.ม.อาญามาตรา ๒๙๔ จำคุก ๒ ปี ฯลฯ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ไม่เชื่อว่าจำเลยกระทำผิดพิพากษาให้ยกฟ้อง ปล่อยตัวจำเลยไป
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาฟังว่าจำเลยได้ไล่ติดตามและจับโคของนายสุขไปห่างจากที่ทำเลเลี้ยงโคของนายสุขเพียง ๕ เส้นเศษ จำเลยได้รับต่อจากผู้อื่นจำเลยผิดฐานลักทรัพย์ตาม ก.ม.อาญามาตรา ๒๙๔ พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลยตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
