แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฟ้องขอแบ่งมรดกซึ่งประกอบด้วยที่ดิน 3 แปลง โดยอ้างว่ามีส่วนได้ราคา 4,000 บาท ศาลชั้นต้นฟังว่าที่ดินทั้ง 3 แปลงไม่ใช่ทรัพย์มรดก พิพากษายกฟ้อง
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่าที่ดิน 2 แปลงเป็นทรัพย์มรดก พิพากษาให้แบ่งที่ดินทั้งสองให้โจทก์
จำเลยฎีกาว่าที่ดินทั้งสองแปลงนี้ไม่ใช่ทรัพย์มรดก ศาลฎีการับวินิจฉัยประเด็นข้อนี้ (คงถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ไขคำพิพากษาศาลชั้นต้นมาก)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกโดยอ้างว่าที่ดิน ๓ แปลงราคาแปลงละ ๒,๐๐๐ บาท เป็นทรัพย์ที่จะต้องแบ่งกัน และโจทก์มีส่วนได้ ๔,๐๐๐ บาท
จำเลยต่อสู้ว่าทรัพย์ที่เป็นกองมรดกคือที่ดิน ๑ ไร่ซึ่งอยู่ในที่แปลงที่ ๑ ส่วนที่ดินอีก ๒ แปลงไม่ใช่ทรัพย์มรดก และส่วนที่เป็นทรัพย์มรดกโจทก์ก็ขายให้จำเลยแล้ว
ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงตามคำให้การและพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงว่า ที่แปลงที่ ๑ และที่ ๒ เป็นสินสมรสและเป็นทรัพย์มรดก จึงพิพากษาแก้ให้แบ่งทรัพย์ทั้งสองให้โจทก์ตามส่วนในกฎหมาย
จำเลยฎีกาว่า ที่ดินแปลงที่ ๑ และที่ ๒ ไม่ใช่ทรัพย์ในกองมรดก
ศาลฎีการับวินิจฉัยฎีกาของจำเลยในข้อนี้ และฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ พิพากษายืน.
