แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การเช่าตึกเพื่อใช้เป็นที่ประกอบธุรกิจการค้านั้น เมื่อสัญญาเช่าระงับแล้ว ผู้เช่าไม่ยอมออกจากตึกเช่า หากมีผู้มาขอเช่าและให้เงินกินเปล่าแก่ผู้ให้เช่า ๆ ย่อมมีสิทธิเรียกเงินกินเปล่าจากผู้เช่าเดิมได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า โจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดที่ ๒๙๘ โจทก์ได้ทำหนังสือแบ่งให้นายพิศว์เช่าไปปลูกตึกเพื่อให้เช่าช่วง ต่อมากรรมสิทธิ์ตึกและสิทธิการเช่าได้โอนมายังโจทก์ จำเลยได้เช่าตึกเลขที่ ๘๘ จากผู้ให้เช่าเดิมเพื่อทำการค้าและได้ทำการค้าในตึกรายนี้ โจทก์ให้จำเลยมาทำความตกลงในการเช่าใหม่ แต่ตกลงกันไม่ได้ จึงบอกเลิกการเช่าแก่จำเลย ๆ เพิกเฉย การที่จำเลยอยู่ต่อมาทำให้โจทก์เสียหาย ขาดเงินกินเปล่าที่ควรจะได้เป็นเงิน ๑๐,๐๐๐ บาทต่อปีกับค่าทดแทนคิดเป็นรายเดือน ๆ ละ ๑๐+ บาท นับแต่ มิ.ย.๙๘ จึงฟ้องขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากตึก และให้จำเลยใช้ค่าทดแทนแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า จำเลยไม่รับรองว่าโจทก์เป็นเจ้าของกรรมสิทธิ์ สัญญาแบ่งเช่ากรรมสิทธิ์ที่ดินโจทก์นำมาฟ้องไม่ได้ เพราะเป็นเอกสารไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย และจำเลยเช่ามาเพื่อใช้เป็นที่อยู่อาศัย
ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลยและบริวารออกไปจากตึกเช่า และให้จำเลยใช้ค่าทดแทน ๑๐,๐๐๐ บาทกับค่าทดแทนคิดตามอัตราค่าเช่าเดือนละ ๑๐๐ บาท นับแต่ ๑ มิ.ย. ๙๘ จนกว่าจำเลยจะออกไป
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องโจทก์ในข้อเรียกเงินกินเปล่า ๑๐,๐๐๐ บาท
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาพิพากษาแก้ว่า เงินกินเปล่าที่โจทก์เรียกร้อง จำเลยไม่ได้ให้การต่อสู้ไว้ และโจทก์มีพยานเบิกความฟังได้ว่า นายโปจิวมาขอเช่าตึกพิพาทโดยตกลงให้เงินกินเปล่า ๑๐,๐๐๐ บาทต่อปี นายโปจิวได้เตรียมเงินกินเปล่ามาชำระโจทก์ แต่จำเลย+ยอมออก โจทก์จึงส่งมอบห้องให้นายโปจิวไม่ได้ ทำให้โจทก์ขาดเงินกินเปล่าที่ควรจะได้ ตามพฤติการณ์แห่งคดี โจทก์ย่อมมีสิทธิเรียกเงินกินเปล่า ๑๐,๐๐๐ บาทจากจำเลยได้
