แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ผู้ให้เช่าบ้านและผู้เช่า ได้ตกลงทำสัญญาประนีประนอมยอมความกันต่อคณะกรมการอำเภอ โดยผู้เช่าขอเช่าอยู่ต่อ ไปอีก 6 เดือน แล้วผู้เช่าจะออกจากบ้านรายนี้ไป ดังนี้ ย่อมเป็นการแสดงความยินยอมของผู้เช่าที่จะออกจากบ้าน เช่า ต้องตามข้อยกเว้นของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่าในภาวะคับขัน พ.ศ.2489 มาตรา 16 (5) แล้ว เมื่อครบกำหนดแล้ว ไม่ยอมออกจากบ้านเช่า ผู้ให้เช่าย่อมมีอำนาจฟ้องขับไล่ได้./
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าของโจทก์ โดยอ้างว่าจำเลยทำสัญญาประนีประนอมกับโจทก์ต่อกรมการอำ เภอ โดยจำเลยเช่าอยู่ต่อไปอีก ๖ เดือน แล้วจำเลยจะออกจากบ้านรายนี้ไป ครั้นครบกำหนดจำเลยไม่ยอมออก
จำเลยต่อสู้ว่า สัญญาดังกล่าวขัดต่อ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ
ศาลชั้นต้นพิพากษาขับไล่จำเลย
จำเลยอุทธรณ์,ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา, ศาลชั้นต้นสั่งรับข้อกฎหมาย
ศาลฎีกาเห็นว่า สัญญาประนีประนอมที่จำเลยทำให้โจทก์ไว้ต่อหน้าอำเภอนั้น เป็นการแสดงความยินยอมของจำเลยที่จะ ออกจากห้องเช่า ต้องตามข้อยกเว้นของ พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ พ.ศ. ๒๔๘๙ มาตรา ๑๖ (๕) แล้ว เมื่อครบกำหนดในการ ยินยอมที่จะออกจากห้องบเช่านั้นแล้ว จำเลยหาได้รับความคุ้มครองจาก พ.ร.บ.ควบคุมค่าเช่า ฯลฯ อย่างใดไม่
จึงพิพากษายืน.
