แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สั่งสินค้าจากต่างประเทศเข้ามาขายในประเทศในฐานะเป็นตัวแทนช่วงขายสินค้านั้น แล้วจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าของสินค้านั้นไว้ที่กรมทะเบียนการค้า ดังนี้ ไม่ทำให้ผู้จดทะเบียนได้สิทธิเป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้านั้น เพราะตนไม่ใช่ผู้ประดิษฐ์
ฉะนั้น การที่ผู้อื่นสั่งสินค้าชนิดเดียวกันนั้นเข้ามาขายในประเทศไทยบ้าง จึงเป็นการค้าแข่งขัน ไม่เป็นการละเมิด.
ย่อยาว
ข้อเท็จจริงมีว่าโจทก์ได้รับแต่งตั้งจากบริษัทวาชังให้เป็นตัวแทนช่วงขายแป้งนม “ซิมิแลค” ในประเทศไทย โจทก์สั่ง ซิมิแลคเข้ามาขายในประเทศไทยและจดทะเบียนซิมิแลคไว้ที่กรมทะเบียนการค้า ต่อมาจำเลยสั่งซิมิแลคจาก สหรัฐอเมริกาเข้ามาขายในประเทศไทยบ้าง โจทก์จึงฟ้องว่า การกระทำของจำเลยเป็นการปลอมแปลงสินค้าของบริษัท โจทก์ ทำให้สาธารณะชนเข้าใจว่าเป็นสินค้าอันแท้จริงที่บริษัทโจทก์สั่งเข้ามาจำหน่าย ขอให้ห้ามจำเลยและเรียกค่าเสียหาย
จำเลยให้การว่าจำเลยไม่ได้ทำละเมิด
ศาลชั้นต้นฟังว่าเป็นการละเมิด พิพากษาห้ามไม่ให้จำเลยสั่งหรือนำเข้ามาหรือจำหน่ายซิมิแลคในประเทศไทย
จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ตามข้อเท็จจริงดังกล่าว จริงอยู่ฝ่ายโจทก์เสียหายเพราะถูกจำเลยแย่งขาย แต่การค้าแข่งขันกันนั้นเป็น สิทธิของจำเลย โจทก์ไม่ใช่ผู้ประดิษฐ์ซิมิแลคเป็นแต่เพียงสั่งเข้ามาขายและขอจดทะเบียน เพียงเท่านี้ไม่ทำให้สิทธิของ จำเลยที่จะค้าแข่งขันต้องสูญเสีย จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์.
