แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
คนขับรถยนต์ของจำเลยได้ชนรถของคนอื่นที่โจทรับจ้างซ่อมและยังไม่ได้มอบคืนเจ้าของ กรนีเช่นนี้โจทไม่มีอำนาดฟ้องเรียกค่าเสียหายเพราะโจทไม่ใช่ผู้เสียหาย
การรับจ้างซ่อมรถยนต์ไม่ใช่สัญญาจ้างทำของตาม ม.603
ย่อยาว
โจทฟ้องว่าคนขับรถยนต์ของจำเลยขับรถด้วยความประมาทเลินเล่อชนรถยนต์ของนายประพัธน์ซึ่งโจทรับจ้างซ่อมและเก็บรักสาหยู่ไนโรงซ่อมยังไม่ไาด้มอบคืนเจ้าของรถคันนั้นเสียหาย โจทต้องทำการซ่อมแซมไห้ดีเหมือนเดิมสิ้นเงิน ๔๙๗ บาท ขอไห้บังคับจำเลยไห้ไช้ค่าเสียหาย
จำเลยไห้การปติเสธ
สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาไห้จำเลยไช้ค่าเสียหายเพียง ๒ ไน ๓ ส่วนที่โจทฟ้องเปนเงิน ๓๓๑ บาท ๓๔ สตางค์
จำเลยอุธรน์ สาลอุธรน์ฟังว่ารถยนต์ที่ถูกชนเปนของนายประพัธน์ โจทจึงไม่เปนผู้เสียหาย และโจทไม่มีหน้าที่ตามกดหมายต้องรับผิดซ่อมรถไห้นายประพัธน์ไหม่ ไม่มีสิทธิฟ้องเรียกค่าซ่อมจากจำเลย พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง
โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่าตามฟ้องโจทกล่าวว่ารถยนต์ที่ถูกชนเปนของนายประพัธน์ซึ่งโจทรับจ้างซ่อมไว้ การรับจ้างซ่อมรถยนต์ไม่มีลักสนะเปนสัญญาจ้างทำของอันผู้รับจ้างเปนผู้จัดหาสัมภาระตามความหมายไนประมวนกดหมายแพ่งและพานิชมาตรา ๖๐๓ ดั่งที่โจทยกขึ้นดีกา ตามที่โจทอ้างว่าเมื่อรถถูกชนเสียหายแล้ว โจทมีหน้าที่ต้องซ่อมรถไห้นายประพัธน์หย่างเดิมฟังไม่ได้ โจทไม่ไช่ผู้เสียหายดังที่ดีกา จึงพิพากสายืนตาม
