แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
นาฬิกาข้อมือแบบหญิงยี่ห้อมิโดเรือนทอง 1 เรือนของผู้เสียหายตกหายเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2502 โดยผู้เสียหายไม่ทราบว่าตกหาย ณ ที่ใด ในวันเดียวกันนั้นเอง บุตรจำเลยเก็บนาฬิกาดังกล่าวได้แล้วนำไปมอบแก่จำเลยซึ่งเป็นมารดาเก็บไว้ วันรุ่งขึ้นผู้เสียหายทราบจึงไปขอนาฬิกาคืนจากจำเลย จำเลยได้เอานาฬิกาซึ่งมิใช่ของผู้เสียหายมาให้ดูและยืนยันว่าเป้นนาฬิกาที่บุตรจำเลยเก็บได้ไม่ยอมคืนนาฬิกาของผู้เสียหายให้ ดังนี้ การกระทำของจำเลยย่อมเป็นความผิดฐานยักยอกทรัพย์ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 352 วรรคต้น.
(ประชุมใหญ่ ครั้งที่ 4/2506).
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๒ และสั่งให้จำเลยคืนนาฬิกาหรือใช้ราคาแก่เจ้าทรัพย์
จำเลยให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ยกฟ้องโจทก์
โจทก์ฎีกา
คดีนี้ ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงตามที่ศาลชั้นต้นฟังมาว่า นาฬิกาข้อมือแบบหญิงยี่ห้อมิโดเรือนทอง ๑ เรือนของนางเวินผู้เสียหายตกหายเมื่อวันที่ ๑๙ พฤศจิกายน ๒๕๐๒ โดยนางเงินไม่ทราบว่าตกหาย ณ ที่ใด ในวันเดียวกันนั้นเอง เด็กหญิงเอี้ยงบุตรจำเลยเก็บนาฬิกาดังกล่าวได้แล้วนำไปมอบแก่จำเลยซึ่งเป็นมารดาเก็บไว้ วันรุ่งขึ้นนางเวินทราบ จึงไปขอนาฬิกาคืนจากจำเลย จำเลยได้เอานาฬิกา ซึ่งมิใช่ของนางเวินมาให้ดูและยืนยันว่าเป็นนาฬิกาที่เด็กหญิงเอี้ยงเก็บได้ ไม่ยอมคืนนาฬิกาของนางเวินให้
ศาลฎีกาได้ประชุมปรึกษาในที่ประชุมใหญ่แล้วเห็นว่า พฤติการณ์ที่เด็กหญิงเอี้ยงบุตรจำเลยเก็บนาฬิกา-ที่นางเวินทำตกนำไปให้จำเลยเก็บไว้เท่าที่ปรากฎในคดีนี้ดังที่ศาลล่างทั้งสองฟังมานั้น ยังไม่พอแสดงว่าเด็กหญิงเอี้ยงทำผิดกฎหมายอย่างใดเลย การที่จำเลยรับนาฬิกาของนางเวินจากเด็กหญิงเอี้ยงครอบครองไว้ จึงถือได้ว่าจำเลยครอบครองทรัพย์ของผู้อื่น คือ ของนางเวินไว้ตามความหมายในประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๕๒ แล้วจำเลยได้เบียดบังเอานาฬากานั้นเป็นของตนเสียโดยทุจริต ไม่ยอมคืนนาฬิกาแก่นางเวิน การกระทำของจำเลยเป็นความผิดฐานยักยอกทรัพย์ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา ๓๕๒ วรรคต้น พิพากษากลับให้ลงโทษจำเลย.
