แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประกาศให้บำเหน็จนำจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ. 121 ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม. 58 – 192 การขอให้จำเลยใช้ค่าสินบนนำจับตาม พ.ร.บ. ฆ่าโคกระบือนั้น เมื่อโจทก์ อ้างแต่เพียงประกาศให้บำเหน็จนำจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ. 121 มาในฟ้องแต่มิได้ระบุจำนวนที่ได้จ่ายไปหรือจำนวนที่ ขอให้จำเลยใช้นั้นไม่บังคับให้จำเลยใช้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยสมคบกันฆ่าสุกรโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. ลักษณฆ่าโคกระบือแลสุกร ร.ศ. ๑๑๙ ม.๑๘ แลประกาศให้บำเหน็จนำจับผู้กระทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ. ๑๒๑
ศาลล่างทั้ง ๒ พิพากษาให้ปรับจำเลยตาม พ.ร.บ. ฆ่าโคกระบือ ฯ แต่ให้ยกข้อโจทก์ขอให้เสียค่าสินบนนำจับเสีย
ศาลฎีกาตัดสินยืน โดยวินิจฉัยว่าตามประกาศให้บำเหน็จจับผู้กรทำผิดต่อการภาษีอากร ร.ศ. ๑๒๑ ไม่ได้ระบุจำนวนเงินค่าบำเหน็จมีอัตราคั่นสูงต่ำไว้เลย คดีนี้โจทก์มิได้ระบุจำนวนเงินหลวงที่ได้ออกไปในการนำจับนั้นอย่างไร ฟ้องโจทก์เป็นเลื่อนลอย ไม่ระบุจำนวนเงินค่านำเหน็จทีร้องขอให้จำเลยใช้จึงไม่มีทางที่ศาลจะบังคัลจำเลยได้ เมื่อโจทก์มิได้ระบุคำขอมาในฟ้องให้มีจำนวนค่าปรับแน่นอน ศาลจะพิพากษาเกินคำขอของโจทก์ไม่ได้ตาม ม. ๑๙๒ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา
