แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การขอแก้ฟ้องต้องมีเหตุอันควรเมื่อไม่แสดงเหตุอันควรในคำร้องศาลไม่อนุญาตให้แก้. อ้างฎีกาที่ 774/2481.
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องหาว่าเมื่อวันที่ ๒๘ พฤษภาคม ๒๔๘๔ เวลากลางคืนจำเลยที่ ๑ จัดให้จำเลยที่ ๒-๓ แสดงระบำเปลือยกายให้คนดู ่ เป็นการขายหน้าต่อหน้าธารคำนัล ขอให้ลงโทษ จำเลยให้การปฏิเสธ.
ศาลชั้นต้นพิจารณา โจทก์นำพะยานสืบว่าจำเลยแสดงระบำตามฟ้องเมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๔๘๔ โจทก์จึงยื่นคำร้องขอแก้ฟ้อง กล่าวว่า ” ตามฟ้องโจทก์ซึ่งกล่าวว่าเมื่อวันที่ ๒๘ พฤษภาคม เวลากลางคืนหลังเที่ยงเป็นเวลาที่จำเลยกระทำผิดนั้นผิดไป ข้าพเจ้าขอแก้เป็นว่า เมื่อวันที่ ๘ พฤษภาคม ๒๔๘๔ เวลากลางคืนหลังเที่ยงขอศาลได้โปรดอนุญาต” จำเลยคัดค้านว่าไม่ควรอนุญาต ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยเสียเปรียบหลงข้อต่อสู้ ไม่อนุญาตให้โจทก์แก้ฟ้อง พิพากษายกฟ้องโจทก์ตามมาตรา ๙๒ วรรค ๒ ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา.
โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์ไม่ได้แสดงเหตุผลอันควรที่จะขอแก้ฟ้องตามาตรา ๑๖๓ ประมวลวิธีพิจารณาความอาญา.
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ไม่ได้แสดงเหตุอันควรที่ขอแก้ฟ้องแล้ว ก็หามีอำนาจตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญามาตรา ๑๖๓ มาขอแก้ฟ้องไม่ได้ ดั่งฎีกาที่ ๗๗๔/๒๔๘๑ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
