แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
จำเลยใช้รถยนต์บรรทุกห้องเย็นรับจ้างขนส่งไก่สดของโจทก์ไปต่างจังหวัดปรากฏว่าไก่สดเกิดเน่าเสียเพราะเครื่องทำความเย็นของรถบรรทุกจำเลยไม่ดีพอ จำเลยในฐานะผู้ขนส่งจึงต้องรับผิดต่อโจทก์ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 616
ใบส่งสินค้าของจำเลยมีข้อความจำกัดความรับผิดว่าจะชดใช้ค่าเสียหายให้โจทก์ไม่เกิน 500 บาท แต่เมื่อปรากฏว่าโจทก์มิได้ลงชื่อยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขดังกล่าวทั้งไม่ได้ความจากข้อนำสืบของจำเลยว่า โจทก์ได้ตกลงด้วยชัดแจ้ง ข้อจำกัดความรับผิดดังกล่าวจึงเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 625 จำเลยผู้ขนส่งต้องรับผิดเต็มราคาของที่เสียหายไปจริง
จำเลยฎีกาว่า ไก่ของโจทก์มีถึง 4,000 ตัว มีมูลค่าเก้าหมื่นบาทเศษ นับว่าเป็นของมีค่าอย่างอื่น ๆ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 620 โจทก์มิได้แจ้งราคาไก่ให้ทราบ จำเลยจึงไม่ต้องรับผิด ความข้อนี้เมื่อจำเลยมิได้ยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้กันมาในศาลชั้นต้น และมิใช่เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกาจึงไม่รับวินิจฉัย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้รถยนต์บรรทุกห้องเย็นรับจ้างขนส่งไก่สดของโจทก์จำนวน 4,000 ตัว ราคา 97,209 บาท 90 สตางค์ ไปส่งให้ลูกค้าที่จังหวัดเชียงใหม่ แต่จำเลยทำโดยประมาทปราศจากความระมัดระวังซึ่งตามวิสัยและพฤติการณ์ทางธุรกิจการค้าของจำเลยโดยจำเลยใช้รถยนต์บรรทุกที่มีเครื่องทำความเย็นที่มีคุณภาพไม่ดีพอมาบรรทุกสินค้าให้โจทก์จึงทำให้สินค้าของโจทก์เน่าเสียในระหว่างขนส่ง โจทก์ไม่สามารถนำออกจำหน่ายได้ โจทก์คิดว่าสินค้าจะไม่เน่าเสียทั้งหมด เพื่อบรรเทาความเสียหายที่จะเกิดขึ้น โจทก์ได้นำไปฝากห้องเย็นไว้ โดยทดรองจ่ายค่าฝากห้องเย็นไป 3,000 บาท แต่ก็ไม่สามารถบรรเทาผลเสียหายได้ ขอบังคับให้จำเลยชดใช้ราคาสินค้าไก่สดที่เน่าเสียทั้งหมด คืนค่าระวางขนส่งกับเงินทดรองค่าฝากห้องเย็นพร้อมดอกเบี้ยแก่โจทก์
จำเลยให้การว่า โจทก์จำเลยมีข้อตกลงว่า จำเลยไม่ต้องรับผิดเกี่ยวกับความเสียหายที่เกิดกับสินค้าที่บรรทุกประเภทของสด จำเลยชี้แจงวิธีการปฏิบัติในการบรรทุกไก่สด แต่โจทก์ไม่ปฏิบัติตาม จึงทำให้ไก่เน่าเสีย เครื่องทำความเย็นของจำเลยมีคุณภาพดี ไก่สดของโจทก์ไม่ได้เน่าเสียทั้งหมดสามารถจำหน่ายใช้บริโภคได้ โจทก์ไม่ใช่เจ้าของไก่ไม่มีอำนาจฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยชำระราคาสินค้าไก่สดทั้งหมดแก่โจทก์พร้อมดอกเบี้ย
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พยานหลักฐานโจทก์มีน้ำหนักเชื่อถือดีกว่าพยานจำเลย เชื่อว่าเหตุที่ไก่สดเกิดเน่าเสียขึ้นนี้เป็นเพราะเครื่องทำความเย็นของรถบรรทุกของจำเลยไม่ดีพอ หาใช่เกิดจากสภาพของไก่เองไม่ ถือได้ว่าความเสียหายเกิดขึ้นเพราะความผิดของจำเลย จำเลยในฐานะผู้ขนส่งจะต้องรับผิดต่อโจทก์ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 616ส่วนกรณีที่จำเลยฎีกาว่าโจทก์ว่าจ้างเหมาทั้งเที่ยวด้วยวิธีด่วนธรรมดาตามใบส่งสินค้าของจำเลยซึ่งมีข้อความจำกัดความรับผิดว่าจะชดใช้ค่าเสียหายให้ไม่เกิน 500 บาท นั้น เห็นว่า ตามใบส่งสินค้าของจำเลยตามเอกสารหมาย จ.2 ด้านหน้าตอนล่างสุดมีช่อง “หมายเหตุ” ที่มีข้อความว่าผู้ส่งสินค้าได้ทราบและเข้าใจเงื่อนไขทั้ง 6 ข้อที่อยู่ด้านหลังใบส่งสินค้านี้แล้ว และมีช่องลงชื่อเจ้าของสินค้าเป็นหลักฐานด้วยก็ไม่ปรากฏว่าโจทก์ได้ลงชื่อยินยอมปฏิบัติตามเงื่อนไขของจำเลยไว้แต่อย่างใดทั้งไม่ได้ความจากข้อนำสืบของจำเลยว่าโจทก์ได้ตกลงด้วยชัดแจ้ง ข้อจำกัดความรับผิดของจำเลยจึงเป็นโมฆะตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 625 จำเลยผู้ขนส่งต้องรับผิดเต็มราคาที่ของเสียหายจริง
ที่จำเลยฎีกาว่าไก่ของโจทก์มีถึง 4,000 ตัว มีมูลค่า 97,209 บาท90 สตางค์ นับว่าเป็นของมีค่าอย่างอื่น ๆ ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 620 นั้น เห็นว่าจำเลยมิได้ยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้กันมาในศาลชั้นต้น และมิใช่เป็นปัญหาอันเกี่ยวด้วยความสงบเรียบร้อยของประชาชน ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัย
พิพากษายืน
