แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การที่จะลงโทษจำเลยในคดีที่จำเลยรับสารภาพ ต้องอาศัยคำฟ้อง การกระทำของจำเลยที่โจทก์บรรยายมาในฟ้องนั้น ไม่เป็นความผิด เพราะโจทก์กล่าวในฟ้องว่า จำเลยออกเช็คในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2500 ให้จ่ายเงินแก่นางจารุวรรณย้อนหลัง ไปในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2500 และในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2500 นั้น นางจารุวรรณได้นำเช็คดังกล่าวไปขอรับเงินจากธนาคาร เมื่อฟ้องคงเป็นอยู่เช่นนี้ แม้จำเลยจะรับสารภาพ ก็เป็นการรับสารภาพตามฟ้องที่ไม่เป็นความผิด ย่อมลงโทษจำเลยไม่ได้
(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 19/2502)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อระหว่างวันที่ ๑ ถึง ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๐๐ จำเลยออกเช็คสั่งจ่ายเงิน ๔๐,๐๐๐ บาท ในวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๐๐ นางจารุวรรณได้นำเช็คไปขอรับเงินจากธนาคาร ๆ ปฏิเสธไม่ยอมจ่ายเงินตามเช็ค แจ้งว่าในบัญชีของจำเลยเงินมีไม่พอจ่าย โดยขณะออกเช็คจำเลยเจตนาจะไม่ให้มีการใช้เงินตามเช็คนั้น ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ และขอให้นับโทษจากคดีแดง ที่ ๑๓๘๔/๒๕๐๐ ของศาลอาญา
จำเลยให้การรับสารภาพ
โจทก์จำเลยไม่สืบพยาน
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยผิดตาม พ.ร.บ. ว่าด้วยความผิดอันเกิดจากการใช้เช็ค พ.ศ. ๒๔๙๗ มาตรา ๓ จำคุก ๔ เดือน จำเลยรับลดกึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ คงจำคุก ๒ เดือน และให้นับโทษต่อ
จำเลยอุทธรณ์ว่า ตามฟ้องแสดงว่า ออกเช็คเมื่อเดือนพฤศจิกายน ๒๕๐๐ และให้มีผลย้อนหลังไปเป็นวันที่ ๒๔ สิงหาคม ๒๕๐๐ เป็นฟ้องที่ขัดกับความจริง เป็นการเป็นไปไม่ได้ เป็นฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย
ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า ทางพิจารณาฟังได้ดังจำเลยอุทธรณ์ ซึ่งเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้ โจทก์มิได้แก้อุทธรณ์ว่า ความจริงเป็นอย่างไรแน่ แม้จำเลยรับสารภาพแต่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ จึงพิพากษาให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกาว่า จำเลยรับสารภาพ แสดงว่าจำเลยเข้าใจฟ้องของโจทก์เป็นอย่างดีอยู่แล้ว ตามกฎหมายว่าด้วยเช็ค ไม่มีห้ามว่า การจ่ายเงินย้อนหลังจะกระทำไม่ได้และว่า การที่โจทก์บรรยายฟ้องว่า เมื่อระหว่างวันที่ ๑ – ๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๐๐ นั้น เป็นเพราะเสมียนพิมพ์ พ.ศ. ๒๔๙๙ เป็นพ.ศ. ๒๕๐๐ ผิดพลาดและตรวจทานไม่ถี่ถ้วน ข้อความจึงผิดพลาดไป ในชั้นสอบสวนและชั้นไต่สวนมูลฟ้องนั้นถูกต้อง และจำเลยก็ได้รับสารภาพตลอดมา จึงลงโทษจำเลยได้
ศาลฎีกาเห็นว่า การที่จะลงโทษจำเลยในคดีที่จำเลยรับสารภาพเช่นนี้ ต้องอาศัยคำฟ้อง แต่การกระทำของจำเลยที่โจทก์บรรยายมาในฟ้องนั้น ไม่เป็นความผิดเพราะโจทก์กล่าวอ้างมาว่า จำเลยออกเช็คในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๐๐ ให้จ่ายเงินในเดือนสิงหาคม พ.ศ. ๒๕๐๐ และในเดือนสิงหาคม ๒๕๐๐ นั้นนางจารุวรรณได้นำเช็คดังกล่าวไปขอรับเงินจากธนาคาร เมื่อฟ้องคงเป็นอยู่เช่นนี้จนบัดนี้ แม้จำเลยจะรับสารภาพ ก็เป็นการรับสารภาพตามฟ้องที่ไม่เป็นความผิด จึงมีมติโดยที่ประชุมใหญ่วินิจฉัยว่า ลงโทษจำเลยไม่ได้ พิพากษายืน
