แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
การลงชื่อรับรองลายพิมพ์นิ้วมือตาม ป.ม.แพ่งฯมาตรา 9 ในใบมอบฉันทะให้โอนที่ดิน(ยกให้) นั้น พยานผู้ลงชื่อจำต้องรู้เห็นในการพิมพ์ลายนิ้วมือ มิฉะนั้นจะเรียกว่าเป็นการรับรองลายพิมพ์นิ้วมือตามกฎหมาย หาได้ไม่ ผู้รับมรดกของผู้มอบฉันทะของเพิกถอนการโอนได้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกับบุคคลภายนอกเพื่อจะฉ้อฉลเอาที่ดินส่วนของนางสาวน้อยบุตรโจทก์ โดทำใบมอบอำนาจยกที่ดินให้จำเลย และให้จำเลยทำสัญญาโอนเอาเองโดยจำเลยพิมพ์ลายมือนางสาวน้อย เมื่อนางสาวน้อยตายแล้วลงไปในใบมอบอำนาจนั้น ให้บุคคลภายนอกเซ็นชื่อรับรองลายมือ โดยพยานไม่รู้เห็นการลงลายมือชื่อของนางสาวน้อย แล้วจำเลยไปขอโอนโฉยดให้จำเลยตามใบมอบอำนาจนั้น จึงขอให้ศาลเพิกถอนใบมอบอำนาจและเพิกถอนการโอนกลับคืนสู่ฐานะเดิม และแสดงว่าโจทก์เป็นผู้มีสิทธิรับมรดก
จำเลยต่อสู้ว่า การมอบอำนาจเป็นไปโดยสุจริต และมีสินจ้างตอบแทน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า พยานผู้รับรองลายพิมพ์นิ้วมือในใบมอบอำนาจ ไม่เห็นในขณะที่พิมพ์นิ้วมือ จึงเป็นการใช้ไม่ได้พิพากษาให้โจทก์ชนะคดี
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
จำเลยฎีกาว่า แม้พยานจะไม่รู้เห็นก็ใช้ได้ตามฎีกาที่ ๑๒๑๑/๒๔๙๒
ศาลฎีหาเห็นว่าคดีนี้คู่ความฎีกาได้แต่เฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย ซึ่งศาลฎีกาต้องฟังข้อเท็จจริงตามศาลอุทธรณ์ ว่าพยาน ๒ คนที่ลงชื่อเป็นพยานในใบมอบฉันทะให้ทำการโอนโฉนดมิได้รู้เห็นในการที่นางน้อยพิมพ์ลายนิ้วมือในใบมอบฉันทะนั้นเลย จึงจะเรียว่าเป็นการรับรองลายพิมพ์นิ้วมือตามกฎหมายหาได้ไม่ จำเลยจึงไม่มีทางชนะคดีได้
คงพิพากษายืน
