แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
สัญญาเช่าที่เลิกสัญญากันโดยชอบก่อนมี พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2489 ใช้บังคับนั้น จะนำ พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2489,2490 ไปบังคับไม่ได้
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากตึกเช่า จำเลยให้การต่อสู้ว่า จำเลยใช้ตึกที่เช่าเป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ ได้รับความคุ้มครองตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ แล้ว
ศาลชั้นต้นตัดสินยกฟ้องโจทก์
ศาลอุทธรณ์เห็นว่า สัญญาเช่าระหว่างโจทก์จำเลยได้สิ้นสุดลงแล้ว โดยโจทก์บอกเลิก คงเหลือปัญหาที่โจทก์จำเลยเถียงกันว่าตึกเช่านี้ได้ใช้เป็นที่อยู่อาศัยเป็นส่วนใหญ่ หรือใช้ประกอบการค้าเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งศาลชั้นต้นยังไม่ได้วินิจฉัย จึงพิพากษาย้อนให้ศาลชั้นต้นสืบพยาน แล้วพิพากษาใหม่
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีสิทธิบอกเลิกการเช่าได้ตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า 2488 มาตรา 3 และจำเลยก็ไม่มีสิทธิที่จะอยู่ต่อไป หากที่เช่านั้นใช้ประกอบการค้าเป็นส่วนใหญ่พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ 2489, 2490 ไม่คุ้มครองจำเลย เพราะไม่มีผลย้อนหลังไปลบล้างสิทธิของโจทก์ซึ่งมีอยู่ก่อนแล้ว จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์
