แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ได้รับอนุญาตให้นำซิกาแรตออกนอกเขตต์สองพันมวน แต่นำออกนอกเขตต์เกินสองพันมวนนั้นเป็นความผิดและริบได้ฉะเพาะส่วนที่เกิน.
ย่อยาว
จำเลยได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานให้นำบุหรี่ซิกาแรตออกจากนครจำปาศักดิ์เข้าไปจังหวัดอุบล ๒๐๐๐ มวน แต่จำเลยได้นำบุหรี่ไปถึง ๓๙๘๐ มวนในจำนวนนั้นไม่ได้ปิดสแตมป์ยาสูบ ๒๐๐ มวน
ศาลชั้นต้นพิพากษาปรับจำเลยตาม พ.ร.บ.ยาสูบ ๒๔๘๖ มาตรา ๔๐ เป็นเงิน ๑๐๐ บาท ปรับตามพระราชกฤษฎีกาควบคุมการนำซิกาแรตออกนอกเขตต์ท้องที่บางแห่ง พ.ศ.๒๔๘๖ มาตรา ๔ ปรับ ๕๐ บาทลดโทษกึ่ง ๑ ให้ริบของกลางฉะเพาะที่ไม่ปิดอากรสแตมป์และเกินใบอนุญาต
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ริบบุหรี่ ๒๐๐๐ มวนเสียด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าจะแบ่งแยกบุหรี่ของไหนมวนไหนเป็นส่วนที่นำออกโดยถูกต้องตามกฎหมายไม่ได้ จึงพิพากษาให้ริบทั้งหมด แต่มีความเห็นแย้ง
จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ซิกาแรตอันเป็นวัตถุ แห่งความผิดเป็นทรัพย์แบ่งได้ อาจแยกออกจากันเป็นส่วน ๆ ได้ แต่ละส่วนได้รูปบริบูรณ์ลำพังตัวความผิดของจำเลยในคดีนี้มีอยู่ฉะเพาะที่จำเลยนำซิกาแรตเกิน ๒๐๐๐ มวนออกนอกเขตต์ท้องที่ไปด้วยกรณีเช่นนี้จะเอาว่าเป็นความผิดเสียทั้งหมดไม่ได้ จึงพิพากษาแก้ไม่ริบบุหรี่ ๒๐๐๐ มวน
