แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ฉีดมอฟีนซึ่งผู้ฉีดมีอยู่โดยกฎหมายนั้น ผู้ถูกฉีดไม่มีความผิดตาม พ.ร.บ.ยาเสพย์ติดให้โทษ ม.22 เพราะคำว่า “รับเอา” ในตรานั้นไม่มีความหมาย+ถึงการรับฉีดยาเสพย์เข้าร่างกายด้วย
ย่อยาว
จำเลยที่ ๑ เอามอฟีนอันเป็นยาเสพย์ติดให้โทษซึ่งมีอยู่โดยมิได้รับอนุญาต ฉีดเข้าร่างกายจำเลยที่ ๒ โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสอง
ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยที่ ๑ ผู้เดียวตามพ.ร.บ.ยาเสพย์ติดให้โทษ ๒๔๖๕ ม.๒๐,๒๖ และ ๒๔ และ พ.ร.บ.ฉะบับที่ ๒ พ.ศ.๒๔๗๙ ม.๙ ส่วนจำเลยที่ ๒ ไม่มีความผิด
โจทก์อุทธรณ์และฎีกาต่อมาขอให้ลงโทษจำเลยที่ ๒ ด้วย
ศาลฎีกาตัดสินยืนตามศาลอุทธรณ์ว่าคำว่า “รับเอา” ตาม ม.๒๒ แห่ง พ.ร.บ.ยาเสพย์ติดให้โทษ ไม่มีความหมายครอบถึงการรับฉีดยาเข้าร่างกายด้วยไม่ คำว่า “รับเอา” คงมีความหมายเพียงรับมอบหมายเอาไปซึ่งอาจเป็นในทำนองฝาก ให้หรือแลกเปลี่ยนเป็นต้น ความใน ม.๒๒ นี้ ถ้าอ่านรวมกับตอนต้นจะชัดยิ่งขึ้น คำว่า “ซื้อ” จะทำให้คำว่า “รับเอา” กระจ่างขึ้น คำว่า “รับเอา” คงมีความหมายเพียงการโอนการครอบครองทำนองการซื้อเท่านั้น ที่ศาลล่างทั้ง ๒ ไม่ลงโทษจำเลยที่ ๒ ชอบแล้ว คงยืนตาม
