แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำคุกจำเลย 4 เดือน 15 วัน ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษไว้ โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำคุกไปเลย ดังนี้ เป็นฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงที่ต้องห้าม ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 219 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ 8) พ.ศ. 2517 มาตรา 6
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๕, ๘๐, ๓๖๒, ๓๖๔, ๓๖๕, ๘๓
จำเลยทั้งสามให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้องให้ลงโทษตามมาตรา ๓๖๕ ซึ่งเป็นบทหนัก ลดมาตราส่วนโทษให้ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๕, ๗๖ คนละกึ่งหนึ่ง แล้วลดโทษตามมาตรา ๗๘ อีกคนละกึ่งหนึ่ง คงจำคุกจำเลยคนละ ๔ เดือน ๑๕ วัน
จำเลยที่ ๓ อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ให้รอการลงโทษจำคุกจำเลยที่ ๓ ไว้มีกำหนด ๓ ปี
โจทก์ฎีกาขอให้ลงโทษจำคุกจำเลยที่ ๓
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฎีกาของโจทก์เป็นฎีกาข้อเท็จจริงที่ต้องห้ามมิให้ฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๒๑๙ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยมาตรา ๖ แห่งพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา (ฉบับที่ ๘) พ.ศ. ๒๕๑๗
พิพากษาให้ยกฎีกาของโจทก์
