แหล่งที่มา : เนติบัณฑิตยสภา
ย่อสั้น
ข้อความว่า “ข่มขืนกระทำชำเรา” หมายถึง การร่วมประเวณีกับหญิงซึ่งไม่ใช่ภรรยาของตน การที่โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหาย แม้โจทก์ไม่ได้บรรยายข้อเท็จจริงเกี่ยวกับลักษณะของการข่มขืนกระทำชำเรา แต่เป็นรายละเอียดที่โจทก์นำสืบในชั้นพิจารณาได้ คำฟ้องของโจทก์จึงครบองค์ประกอบความผิดตามป.อ. มาตรา 276 วรรคแรก แล้ว
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า เมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2542 เวลากลางคืนหลังเที่ยง จำเลยข่มขืนกระทำชำเรา น. ผู้เสียหาย โดยจำเลยใช้กำลังประทุษร้ายด้วยการขับรถจักรยานยนต์ชนรถจักรยานยนต์ที่ผู้เสียหายขับ ทำให้บริเวณใบหน้า ลำคอ ขาหนีบ และซี่โครงซ้ายได้รับอันตรายแก่กายจนผู้เสียหายนอนป่วยไม่รู้สึกตัว มีอาการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างรุนแรง ได้รับอันตรายแก่กายต้องป่วยเจ็บด้วยอาการทุกขเวทนาเกินกว่า 20 วัน และจนประกอบกรณียกิจตามปกติไม่ได้เกินกว่า 20 วัน ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 92 มาตรา 276 และมาตรา 277 ทวิ ริบรถจักรยานยนต์ทะเบียน ขอนแก่น ท – 2920 ให้คืนเสื้อแจ๊กเก้ต สร้อยยางสีดำ และกระดาษเบอร์โทรศัพท์ของกลางแก่เจ้าของและเพิ่มโทษจำเลยตามกฎหมายด้วย
จำเลยให้การปฏิเสธ แต่รับว่าเป็นบุคคลเดียวกับจำเลยในคดีที่โจทก์ขอให้เพิ่มโทษ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 วรรคแรก และมาตรา 277 ทวิ (1) ลงโทษจำคุก 18 ปี เพิ่มโทษหนึ่งในสามตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 92 เป็นจำคุก 24 ปี คำรับสารภาพชั้นจับกุมเป็นประโยชน์แก่การพิจารณาอยู่บ้าง เป็นเหตุบรรเทาโทษ เห็นสมควรลดโทษให้หนึ่งในสี่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 คงจำคุก 18 ปี รับรถจักรยานยนต์ทะเบียน ขอนแก่น ท – 2920 ให้คืนเสื้อแจ๊กเก้ต สร้อยยางสีดำ และกระดาษเบอร์โทรศัพท์ของกลางแก่เจ้าของ
จำเลยอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 4 พิพากษายืน
จำเลยฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยประการแรกว่า คำฟ้องของโจทก์ไม่ครบองค์ประกอบความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราเนื่องจากไม่ได้บรรยายลักษณะของการข่มขืนกระทำชำเราหรือไม่ เห็นว่า ข้อความ “ข่มขืนกระทำชำเรา” หมายถึงการร่วมประเวณีกับหญิงซึ่งมิใช่ภรรยาของตนคือผู้เสียหาย โจทก์บรรยายข้อความต่อว่า “จำเลยใช้กำลังประทุษร้าย… โดยผู้เสียหายอยู่ในภาวะที่ไม่สามารถขัดขืนได้…” แม้โจทก์ไม่บรรยายข้อเท็จจริงเกี่ยวกับลักษณะของการข่มขืนกระทำชำเรา แต่เป็นรายละเอียดที่โจทก์นำสืบในชั้นพิจารณาได้ คำฟ้องของโจทก์จึงครบองค์ประกอบความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 276 วรรคแรก”
พิพากษายืน.
