แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 256 บัญญัติว่าบุริมสิทธิในมูลค่าภาษีอากรนั้น ใช้สำหรับเอาบรรดาค่าภาษีอากร ในที่ดินทรัพย์สินหรือค่าภาษีอากรอย่างอื่นที่ลูกหนี้ยังค้างชำระอยู่ในปัจจุบันและก่อนนั้นขึ้นไปอีกปีหนึ่งนั้น ต้องเข้าใจว่าเป็นปีที่ยื่นคำร้องและปีนั้นมีการค้างชำระค่าภาษีอากรอยู่ด้วย ถ้าปีถัดขึ้นไปอีกปีหนึ่งยังมีการค้างชำระอยู่อีก รัฐบาลก็มีบุริมสิทธิเพียง 2 ปี ดังกล่าวเท่านั้น
ย่อยาว
คดีนี้ โจทก์นำเจ้าพนักงานบังคับคดียึดทรัพย์จำเลยเพื่อขายทอดตลาดใช้หนี้ตามคำพิพากษา ผู้ร้องในฐานะผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบูรณ์ ยื่นคำร้องขอให้หักเงินที่ขายทอดตลาดใช้หนี้ผู้ร้องโดยอ้างว่าจำเลยค้างชำระค่าภาษีอากร และผู้ร้องไม่อาจบังคับเอาแก่จำเลยได้ตามประมวลรัษฎากร เพราะจำเลยไม่มีทรัพย์อื่นอีก
โจทก์กับเจ้าหนี้อื่นแถลงคัดค้าน
ศาลชั้นต้นเห็นว่า ผู้ร้องเป็นแต่เพียงเจ้าหนี้ธรรมดา หามีอำนาจบังคับคดีเอาหนี้รายนี้ไม่ จึงมีคำสั่งให้ยกคำร้อง
ผู้ร้องอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ผู้ร้องฎีกา
ศาลฎีกาเห็นว่า ที่ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๒๕๖ บัญญัติว่าค่าภาษีอากรที่ค้างชำระในปีปัจจุบันและก่อนนั้นขึ้นไปอีกปีหนึ่ง ต้องเข้าใจว่าเป็นปีที่ยื่นคำร้อง และปีนั้นค้างชำระค่าภาษีอากรอยู่ด้วย ถ้าปีถัดขึ้นไปอีกปีหนึ่งยังมีการค้างชำระอยู่อีก รัฐบาลก็มีบุริมสิทธิเพียง ๒ ปี สำหรับคดีนี้ จำเลยค้างชำระค่าภาษีอากรในปี พ.ศ. ๒๔๙๗ เพียงปีเดียว ปี พ.ศ. ๒๕๐๒ ซึ่งเป็นปีที่ผู้ร้องยื่นคำร้อง จำเลยไม่ได้ค้างชำระค่าภาษีอากรอยู่เลย และในปี พ.ศ. ๒๕๐๑ ซึ่งเป็นปีถัดขึ้นไป จำเลยก็ไม่ได้ค้างเช่นเดียวกัน ค่าภาษีอากรที่จำเลยค้างชำระในปี พ.ศ. ๒๔๙๗ จึงเป็นค่าภาษีอากรในอดีตล่วงพ้นมา ๔ ปีแล้ว ผู้ร้องไม่มีบุริมสิทธิตามมาตรา ๒๕๖ คงเป็นเจ้าหนี้สามัญ จะมาขอหักหนี้ก่อนเจ้าหนี้อื่นไม่ได้ ฎีกาผู้ร้องฟังไม่ขึ้น
พิพากษายืน
