แหล่งที่มา : สำนักงานส่งเสริมงานตุลาการ
ย่อสั้น
การที่โจทก์นำสืบพยานบุคคลว่าสัญญาซื้อขายระหว่างโจทก์และจำเลยที่ 1 เป็นสัญญากู้ยืมไม่ใช่สัญญาซื้อขายนั้นไม่ใช่เป็นการนำสืบเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อความในเอกสารแต่เป็นการนำสืบหักล้างว่าสัญญาซื้อขายไม่ถูกต้องจึงไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 94 วรรคสุดท้าย
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่า จำเลยที่ 1 ได้ขอออกโฉนดที่ดินคือโฉนดที่ดินเลขที่ 29560 ตำบลเชียงพิณ อำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานีเนื้อที่ดิน 1 งาน 25 ตารางวา ส่วนของโจทก์อยู่ด้านทิศตะวันออกกว้าง 11 เมตร ยาว 15 เมตร เนื้อที่ 41 ตารางวา โจทก์จะขอแบ่งแยกที่ดินที่เป็นส่วนของโจทก์คืน แต่จำเลยที่ 1 ไม่ยินยอมและจดทะเบียนขายที่ดินดังกล่าวทั้งแปลงให้แก่จำเลยที่ 2เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2536 โดยสมคบกันเพื่อไม่ให้โจทก์บังคับคดีได้ขอให้เพิกถอนการโอนขายที่ดินโฉนดที่ดินเลขที่ 29560 ตำบลเชียงพิณอำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี ระหว่างจำเลยที่ 1กับจำเลยที่ 2 เฉพาะส่วนเป็นกรรมสิทธิ์ของโจทก์และให้จำเลยที่ 1จดทะเบียนแบ่งแยกและโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินส่วนที่เป็นของโจทก์เนื้อที่ 41 ตารางวา (ตามแผนที่ท้ายฟ้อง) คืนแก่โจทก์ถ้าไม่ดำเนินการให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาจำเลยที่ 1หากจำเลยที่ 1 ไม่สามารถโอนที่ดินคืนโจทก์ ขอให้จำเลยที่ 1ชดใช้ราคาที่ดินเป็นเงิน 60,000 บาท
จำเลยทั้งสองให้การว่า โจทก์ได้ขายที่ดินพิพาทให้แก่จำเลยที่ 1 แล้ว การจดทะเบียนโอนขายที่ดินพิพาทระหว่างจำเลยที่ 1 กับจำเลยที่ 2 กระทำโดยสุจริต ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้เพิกถอนการโอนที่ดินโฉนดที่ดินเลขที่ 29560 ตำบลเชียงพิณ อำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานีระหว่างจำเลยที่ 1 กับจำเลยที่ 2 เฉพาะส่วนตามแผนที่พิพาทเอกสารหมาย จ.13 กับให้จำเลยที่ 1 จดทะเบียนแบ่งแยกและโอนที่ดินส่วนดังกล่าวคืนให้แก่โจทก์ หากไม่ดำเนินการให้ถือเอาคำพิพากษาแทนการแสดงเจตนาของจำเลยที่ 1 คำขออื่นของโจทก์ให้ยก
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน
จำเลยที่ 1 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “มีปัญหาต้องวินิจฉัยในข้อกฎหมายตามฎีกาของจำเลยที่ 1 ในข้อต่อไปว่า การที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1 วินิจฉัยว่าสัญญาซื้อขายระหว่างโจทก์และจำเลยที่ 1 ตามเอกสารหมาย ล.1 เป็นสัญญากู้ยืมไม่ใช่สัญญาซื้อขายตามข้อความที่ปรากฏในสัญญา โดยรับฟังจากพยานบุคคลที่โจทก์นำสืบนั้นเป็นการนำสืบแก้ไขเปลี่ยนแปลงข้อความในเอกสารดังกล่าว ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 94 หรือไม่ เห็นว่า การที่โจทก์นำสืบพยานบุคคลว่าสัญญาเอกสารหมาย ล.1 เป็นสัญญากู้ยืมไม่ใช่สัญญาซื้อขายนั้นไม่ใช่เป็นการนำสืบเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อความในเอกสาร แต่เป็นการนำสืบหักล้างว่าสัญญาซื้อขายไม่ถูกต้อง ไม่ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 94 วรรคสุดท้ายฎีกาข้อนี้ของจำเลยที่ 1 ฟังไม่ขึ้นเช่นกัน”
พิพากษายืน
