แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อกฎหมายที่ยกขึ้นอ้างในฎีกานั้น ต้องยกขึ้นต่อสู้คดีไว้ในศาลชั้นต้น เว้นแต่จะเข้าข้อยกเว้นตาม ม.249 ป.วิ.แพ่ง
ย่อยาว
คดีนี้ได้ความว่า จำเลยได้ซื้อไม้ไผ่ ๕๐๐ ลำ ราคา ๕๐๐ บาท เพื่อทำทุ่นล่องไม้ยางของจำเลย สัญญาจะชำระเงินเมื่อไม้ยางของจำเลยผ่านด่านภาษี เมื่อไม้ยางของจำเลยผ่านด่านภาษีแล้ว จำเลยกลับปฏิเสธว่าไม่ได้ซื้อไม้ โจทก์จึงฟ้องขอให้จำเลยชำระเงิน จำเลยปฏิเสธว่าไม่ได้ซื้อจากโจทก์
ศาลชั้นต้นศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้จำเลยชำระเงินแก่โจทก์ตามฟ้อง
จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า สัญญาซื้อไม้รายนี้ไม่ได้ทำสัญญาเป็นหนังสือ ขัดกับประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา ๔๕๖ และการที่ศาลรับฟังพะยานบุคคลว่า มีการซื้อขายกันไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๙๔
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อกฎหมายที่จำเลยยกขึ้นอ้างในฎีกา จำเลยไม่ได้ยกขึ้นต่อสู้ไว้ในศาลชั้นต้น และไม่เป็นข้อกฎหมายเกี่ยวกับความสงบเรียบร้อยของประชาชน ต้องห้ามตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา ๒๔๙
พิพากษายกฎีกาจำเลย
