แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ตาม พระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคและบริโภคนั้น อำนาจที่จะกำหนดให้สิ่งของใดๆ อยู่ในความควบคุมเป็นอำนาจของคณะกรรมการตามพระราชบัญญัติเมื่อฟ้องโจทก์มิได้กล่าวให้ชัดว่า สิ่งของที่จำเลยมีไว้นั้นเป็นสิ่งของที่คณะกรรมการกำหนดให้อยู่ในความควบคุมแล้ว แม้จะได้บรรยายว่าคณะกรมการจังหวัดได้ประกาศควบคุมก็ลงโทษจำเลยไม่ได้เพราะคณะกรมการจังหวัดไม่มีอำนาจประกาศเช่นนั้น
ย่อยาว
คดีนี้โจทก์บรรยายฟ้องว่า จำเลยมีเกลือไว้ในครอบครองเป็นจำนวน 53 ถัง จำเลยมีหน้าที่จะต้องไปแจ้งปริมาณและสถานที่เกลือตามประกาศของคณะกรมการจังหวัดน่านซึ่งได้รับแต่งตั้งให้เป็นพนักงานเจ้าหน้าที่เพื่อปฏิบัติตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคและบริโภค ฯลฯ พ.ศ. 2488 จำเลยฝ่าฝืนไม่ไปแจ้งขอให้ลงโทษ
ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้องโจทก์ โดยยกเหตุว่าได้มีประกาศยกเลิกการควบคุมสิ่งของนั้นในระหว่างพิจารณาแล้ว
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคและของอื่น ๆ ในภาวะคับขัน พ.ศ. 2488 มาตรา 4, 5 นั้น อำนาจของเจ้าพนักงานเจ้าหน้าที่ที่คณะกรรมการแต่งตั้งขึ้นนั้นมีเฉพาะแต่ที่จะปฏิบัติการเกี่ยวเนื่องกับสิ่งของที่อยู่ในความควบคุมแล้วเท่านั้น ส่วนการที่จะกำหนดให้สิ่งใดบ้างเป็นสิ่งของที่อยู่ในความควบคุมนั้น เป็นอำนาจของคณะกรรมการโดยเฉพาะพนักงานเจ้าหน้าที่หามีอำนาจที่จะกำหนดควบคุมสิ่งของใด ๆ เอาเองไม่ ตามฟ้องโจทก์สรุปล้วนมิได้แสดงว่าคณะกรรมการควบคุมเครื่องอุปโภคและของอื่น ๆ ได้ออกประกาศควบคุมเครื่อง แต่กลับแสดงว่าคณะกรมการจังหวัดประกาศควบคุมโดยพลการตนเอง ฉะนั้นการที่จำเลยฝ่าฝืนคำสั่งของคณะกรรมการจังหวัดจึงไม่เพียงพอที่จะถือว่าจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องอุปโภคบริโภค ฯลฯ 2488 นั้น พิพากษายืนให้ยกฟ้องโจทก์
