แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ค่าใช้จ่ายในโรงงานที่เรียกว่า ค่าโอเวอร์เฮดชาร์จในการซ่อมแซมรถจักรดีเซลและรถพ่วง แม้จะเป็นค่าใช้จ่ายที่เป็นต้นทุนชนิดหนึ่งและเป็นค่าใช้จ่ายโดยตรงคิดจากผลงานที่ได้รับ ซึ่งหากไม่มีค่าใช้จ่ายดังกล่าวก็ไม่สามารถทำงานสำเร็จไปได้ก็ตาม แต่เมื่อไม่ปรากฏรายละเอียดว่า โจทก์คิดค่าโอเวอร์เฮดชาร์จในแต่ละรายการอย่างใดเพียงใด และมีความจำเป็นเพียงใดที่โจทก์จำเป็นจะต้องใช้จ่ายในแต่ละรายการ โจทก์คงอ้างแต่เพียงบัญชีรายละเอียดของค่าโอเวอร์เฮดชาร์จโดยคิดเป็นอัตราร้อยละเท่านั้น และแม้จำเลยทั้งสองจะไม่นำสืบโต้แย้งเป็นอย่างอื่นก็ตามแต่โจทก์ก็มีหน้าที่นำสืบให้ได้ความตามที่โจทก์อ้าง เมื่อโจทก์ไม่สามารถนำสืบค่าเสียหายในส่วนนี้เป็นจำนวนแน่นอนได้ ศาลจึงมีอำนาจกำหนดให้ตามควรได้.(ที่มา-ส่งเสริม)
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยที่ 1 ที่ 2 เป็นเจ้าของและผู้ครอบครองรถยนต์บรรทุกคันหมายเลขทะเบียน พธ.00077 หรือ พธ.80-0077 และเป็นนายจ้างของนายสมศักดิ์ ไม่ทราบนามสกุลผู้มีหน้าที่ขับรถยนต์คันดังกล่าวนายสมศักดิ์ได้ขับรถยนต์บรรทุกคันดังกล่าวไปในทางการที่จ้างผ่านทางรถไฟในเส้นทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือและขับขึ้นไปบนทางรถไฟในระยะกระชั้นชิดทำให้พนักงานรถไฟของโจทก์ไม่สามารถหยุดขบวนรถไฟได้ทันจึงชนรถบรรทุกของจำเลยทั้งสองเป็นเหตุให้รถจักรดีเซลซึ่งใช้ลากจูงขบวนรถและรถพ่วง 10 คันตกรางทำให้โจทก์เสียหายขอให้จำเลยทั้งสองร่วมกันชำระเงิน 786,360.55 บาท พร้อมดอกเบี้ยในอัตราร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงิน 731,498.55 บาท นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์
จำเลยที่ 1 ให้การว่าเป็นเจ้าของรถยนต์บรรทุกคันดังกล่าวแต่มิได้เป็นนายจ้างนายสมศักดิ์วันเกิดเหตุนายสมศักดิ์มิได้ขับรถด้วยความประมาทแต่เกิดจากโจทก์ละเลยปล่อยให้ทางข้ามอยู่ในลักษณะชำรุดเป็นเหตุให้รถติดและเครื่องดับซึ่งนายสถานีก็มองเห็นแต่กลับให้สัญญาณรถไฟเข้าสถานีเพราะความประมาทเลินเล่อประกอบกับผู้ขับรถไฟขบวนเลขที่ 565 ของโจทก์ประมาทขับรถเร็วเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดค่าเสียหายที่โจทก์เรียกร้องสูงเกินกว่าความเป็นจริงขอให้ยกฟ้อง
จำเลยที่ 2 ให้การว่ามิได้เป็นเจ้าของผู้ครอบครองรถยนต์ตามฟ้องและมิได้เป็นนายจ้างนายสมศักดิ์เหตุที่เกิดขึ้นมิใช่ความประมาทของนายสมศักดิ์แต่เกิดจากความประมาทของโจทก์และผู้ขับรถไฟของโจทก์ขอให้ยกฟ้อง
ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้เงินจำนวน 438,885.26 บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงินดังกล่าว นับแต่วันทำละเมิดเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จแก่โจทก์ และให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าฤชาธรรมเนียมทั้งสองศาลแทนโจทก์โดยกำหนดค่าทนายความรวม 25,000 บาท
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ‘คงมีปัญหามาสู่ศาลฎีกาเฉพาะตามฎีกาของโจทก์ว่าโจทก์มีสิทธิเรียกค่าเสียหายตามฟ้องของโจทก์รายการที่ 1 ที่ 3 และที่ 5 จากจำเลยทั้งสองเพียงใดโจทก์ฎีกาเป็นประการแรกว่าโจทก์มีสิทธิคิดค่าเสียหายดังกล่าวสำหรับค่าใช้จ่ายในโรงงานที่เรียกว่าค่าโอเวอร์เฮดชาร์จและค่าควบคุมจากจำเลยทั้งสองด้วยโดยโจทก์นำสืบว่าค่าเสียหายของโจทก์ในการซ่อมรถจักรดีเซลและรถพ่วงจำนวน 10 คันค่าซ่อมอุปกรณ์สื่อสารและค่ายกรถตกรางตามฟ้องของโจทก์รายการที่ 1ที่ 3 และที่ 5 นอกจากจะมีค่าแรงงานและค่าของแล้วยังจะต้องมีค่าใช้จ่ายในโรงงานซึ่งเรียกว่าค่าโอเวอร์เฮดชาร์จตามคำสั่งของโจทก์ซึ่งให้คิดเพิ่มขึ้นจากค่าแรงเมื่อเรียกเก็บเงินจากบุคคลภายนอกตามบัญชีรายละเอียดปรากฏตามเอกสารหมาย ป.จ.7และค่าควบคุมอีก 25 เปอร์เซ็นต์ตามเอกสารหมาย ป.จ.8 เพราะเป็นค่าใช้จ่ายบริหารงานส่วนกลางค่าเสียหายในส่วนที่เรียกว่าค่าโอเวอร์เฮดชาร์จนี้แม้โจทก์จะมีนายไพฑูรย์ ศรีวรวิทย์หัวหน้าแผนกบัญชีโรงงานมักกะสันและนายอัมพร ถาบเหลือผู้อำนวยการฝ่ายการบัญชีและการเงินของโจทก์มาเบิกความว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่เป็นต้นทุนชนิดหนึ่งและเป็นค่าใช้จ่ายโดยตรงคิดจากผลงานที่ได้รับซึ่งหากไม่มีค่าใช้จ่ายดังกล่าวก็ไม่สามารถทำงานสำเร็จไปได้ก็ตามแต่ก็ไม่ปรากฏรายละเอียดว่าโจทก์คิดค่าโอเวอร์เฮดชาร์จในแต่ละรายการอย่างใดเพียงใดและมีความจำเป็นเพียงใดที่โจทก์จำเป็นจะต้องใช้จ่ายในแต่ละรายการโจทก์คงอ้างแต่เพียงบัญชีรายละเอียดของค่าโอเวอร์เฮดชาร์จโดยคิดเป็นอัตราร้อยละปรากฏตามเอกสารหมาย ป.จ.7 เท่านั้นและแม้จำเลยทั้งสองจะไม่ได้นำสืบโต้แย้งเป็นอย่างอื่นคงมีแต่จำเลยที่ 1 เท่านั้นซึ่งนำสืบแต่เพียงว่าค่าซ่อมหัวรถจักรและรถตู้สินค้าของโจทก์ไม่เกินสองหมื่นถึงสามหมื่นบาทดังโจทก์ฎีกาก็ตามแต่โจทก์ก็มีหน้าที่นำสืบให้ได้ความตามที่โจทก์อ้างซึ่งเมื่อได้พิเคราะห์ตามรายการรายละเอียดของโอเวอร์เฮดชาร์จที่โจทก์คิดตามเอกสารดังกล่าวแล้วเห็นว่าบางรายการถือได้ว่าเป็นส่วนหนึ่งของค่าเสียหายที่โจทก์ได้รับเมื่อโจทก์ไม่สามารถนำสืบค่าเสียหายในส่วนนี้เป็นจำนวนแน่นอนได้ศาลฎีกาจึงเห็นสมควรกำหนดให้ตามควรสำหรับค่าเสียหายในส่วนค่าโอเวอร์เฮดชาร์จทั้งหมด เป็นเงิน 100,000 บาท…’
เมื่อได้วินิจฉัยเรื่องค่าเสียหายรายการอื่นด้วยแล้วพิพากษาแก้เป็นว่าให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าเสียหายให้โจทก์เพิ่มอีก 103,376.93 บาท พร้อมด้วยดอกเบี้ยร้อยละเจ็ดครึ่งต่อปีในต้นเงินดังกล่าว นับแต่วันที่ 26 มีนาคม 2523 เป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จให้จำเลยทั้งสองร่วมกันใช้ค่าฤชาธรรมเนียมในชั้นฎีกาแทนโจทก์โดยกำหนดค่าทนายความเป็นเงิน 5,000 บาทนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์.
