แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ข้อเท็จจริง ในเรื่องหาว่าเบิกความเท็จ+คำที่เบิกความจะเป็นข้อสำคัญในคดีหรือไม่นั้นเป็นปัญหาข้อเท็จจริง
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเบิกความเท็จในคดีแพ่งว่า เรือนนั้นหยาไม่ได้ทำสัญญาซื้อขายกัน ซึ่งความจริงได้ทำสัญญาซื้อขายเรือนปั้นหยานั้นด้วย
ศาลเดิมฟังว่าประเด็นสำคัญในคดีแพ่งมีว่า โจทก์ยินยอมให้ภรรยาขายที่ให้จำเลยหรือไม่ ส่วนข้อว่าขายเรือนปั้นหยาด้วยหรือไม่ ๆ เป็นข้อสำคัญทั้งจำเลยเบิกความตามที่ปฎิเสธในคำให้การคดีนั้น จำเลยจึงไม่มีผิด
ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำเบิกความของจำเลยจะเป็นข้อสำคัญในคดีแพ่งหรือไม่ จะต้องพิจารณาคำเบิกความประกอบกันการพิจารณาของสำนวนแพ่งซึ่งแล้วแต่ข้อความเท็จจริงประกอบกันเป็นเรื่อง ๆ ไป อันนับว่าเป็นปัญหาข้อเท็จจริง ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติฎีกาอุทธรณ์ พ.ศ.๒๔๖๑ มาตรา ๕
