แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
เมื่อปรากฎในสัญญาชัดว่าตัวแทนได้กระทำการตามหน้าที่ตัวการมอบหมายไว้ ทั้งก็ได้ระบุชื่อตัวการไว้ในสัญญาด้วย ดังนี้ตัวแทนหาจำต้องรับผิดเป็นส่วนตัวไม่
ย่อยาว
ได้ความว่าโจทก์กับพระภิกษุ ข. ได้ตกลงกันโดยโจทก์ยอมให้เงินล่วงหน้าพระภิกษุ ข. ๓๕๐ บาท เพื่อสร้างกุฎีในวัดแม่เปียะแบะพระภิกษุ ข. ยกผลประโยชน์ส่วนมะพร้าวให้โจทก์เก็บมีกำหนด ๕ ปี เมื่อครบกำหนดแล้วยอมคืนเงินจำนวนนี้ให้ พระภิกษุ ข. จึงเขียนใบมอบฉันทะให้ ศ. จำเลย ซึ่งเป็นมรรคนายกไปจัดการดังกล่าวข้างต้น ศ. จำเลยจึงเข้าทำสัญญากับโจทก์ตามความประสงค์ของ ข. แลในหนังสือสัญญากับโจทก์นั้นได้ระบุว่า ศ. จำเลยได้รับมอบอำนาจจากพระภิกษุ ข. ให้ทำแทน บัดนี้โจทก์ อ้างว่าครบกำหนดตามสัญญาแล้ว จึงฟ้องเรียกเงินจำนวนนี้จากจำเลย
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ศ. ไม่ต้องรับผิดเพราะใบมอบฉันทะได้ทำเปนหนังสือและระบุตัวการไว้ในหนังสือสัญญาแล้ว จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์
