แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
พ.ร.บ.ป่าไม้มุ่งหมายคุ้มครองฉะเพาะของอยู่ในป่ามิได้มุ่งหมายคุ้มครองของอันเป็นกรรมสิทธิของเอกชน
การเผาไม้ของตนเองไม่มีกฎหมายห้าม
การเผาไม้ป่าเป็นถ่านจะต้องขออนุญาตฉะเพาะแต่การเผาไม้ประเภทหวงห้าม
ย่อยาว
ได้ความว่า ทางราชการป่าไม้ได้ขายทอดตลาดไม้ฟันจำเลยและไม้กะบูนซึ่งยึดไว้เป็นของกลางให้แก่จำเลย แล้วจำเลยเอาไปเผาเป็นถ่าน โจทก์ฟ้องว่าจำเลยเผาไม้ซึ่งเป็นของป่าโดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษ
ศาลล่างทั้ง ๒ ยกฟ้องโดยกล่าวว่า ไม่ใช่ของป่า แต่เป็นไม้ของจำเลย
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า พ.ร.บ.ป่าไม้มุ่งหมายคุ้มครองของฉะเพาะของที่อยู่ในป่า หาได้มุ่งหมายคุ้มครองถึงของอันเป็นกรรมสิทธิของเอกชนด้วยไม่ และไม่มีกฎหมายบังคับถึงการเผาไม้ของตนเอง ว่าต้องได้รับอนุญาต ส่วน ม.๒๕ ที่โจทก์อ้างก็แสดงว่าการเผาไม้ชนิดที่ไม่หวงห้าม ก็หาต้องรับอนุญาตไม่ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง
