แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
ศาลพิพากษาให้จำเลยที่ 1 จดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและบ้านพิพาทให้โจทก์ หากไม่สามารถปฏิบัติได้ให้คืนเงินการที่จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องขอวางเงินแทนแม้จะเป็นการเลือกขอชำระหนี้ตามคำพิพากษาโดยผิดขั้นตอน ก็ถือได้ว่าจำเลยที่ 1ได้ปฏิบัติการชำระหนี้แล้ว ไม่มีความผิดฐานโกงเจ้าหนี้
ย่อยาว
โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยทั้งสองตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 83, 91, 341 และ 350
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้วเห็นว่า การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่ครบองค์ประกอบของความผิดฐานฉ้อโกงและโกงเจ้าหนี้พิพากษายกฟ้อง
โจทก์อุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้ประทับฟ้องเฉพาะความผิดฐานโกงเจ้าหนี้
จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 350 จำคุกคนละ 6 เดือน
จำเลยทั้งสองอุทธรณ์
ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง
โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า จากคำบรรยายฟ้องของโจทก์มีข้อความตอนหนึ่งว่า จำเลยที่ 1 ยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้นพร้อมทั้งขอวางเงินแทนการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและบ้านพิพาท ศาลชั้นต้นหลงเชื่ออนุญาตให้จำเลยที่ 1 วางเงินแทนการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและบ้านพิพาท เป็นเหตุให้จำเลยที่ 1 ได้ไปซึ่งสิทธิที่จะนำที่ดินพร้อมบ้านพิพาทไปจดทะเบียนโอนให้แก่จำเลยที่ 2 ทำให้โจทก์ไม่ได้รับชำระหนี้ทั้งหมดหรือแต่บางส่วนนั้น เห็นว่าประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 350 บัญญัติว่า “ผู้ใดเพื่อมิให้เจ้าหนี้ของตนหรือของผู้อื่นได้รับชำระหนี้ทั้งหมดหรือแต่บางส่วนซึ่งได้ใช้หรือจะใช้สิทธิเรียกร้องทางศาลให้ชำระหนี้ ย้ายไปเสีย ซ้อนเร้นหรือโอนไปให้แก่ผู้อื่นซึ่งทรัพย์ใดก็ดี แกล้งให้ตนเองเป็นหนี้จำนวนใดอันไม่เป็นความจริงก็ดีต้องระวางโทษ…” เมื่อความปรากฏชัดว่าจำเลยที่ 1 ขออนุญาตวางเงินแทนการจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินและบ้านพิพาท และศาลชั้นต้นอนุญาตแล้ว เป็นที่เห็นได้ว่าจำเลยที่ 1 ได้ชำระหนี้ตามคำพิพากษาแล้วโดยนำเงินมาวางศาลตามคำพิพากษา แม้จะเป็นการเลือกขอชำระหนี้ตามคำพิพากษาโดยผิดขั้นตอนก็ดี เหตุดังกล่าว ย่อมถือได้ว่าจำเลยที่ 1 ได้ปฏิบัติการชำระหนี้ให้โจทก์เป็นเงินครบถ้วนตามคำพิพากษา การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่เข้าองค์ประกอบความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 350 จำเลยที่ 1 จึงไม่มีความผิดฐานโกงเจ้าหนี้ ส่วนจำเลยที่ 2 ผู้รับโอนยังห่างไกลกว่าเหตุไม่เป็นความผิดเช่นเดียวกัน
พิพากษายืน
