แหล่งที่มา : กองผู้ช่วยผู้พิพากษาศาลฎีกา
ย่อสั้น
มอบที่นาให้ผู้ให้กู้โดยมีข้อสัญญาว่า ถ้าไม่ไถ่ในกำหนด ให้หลุดเป็นสิทธิแก่ผู้ให้กู้แต่ถ้าผู้กู้มีเงินมาไถ่ก็ยอมให้ไถ่ ดังนี้แม้เวลาล่วงเลยมากว่า 10 ปี ผู้กู้ก็ขอไถ่ได้
ย่อยาว
ได้ความว่า เมื่อวันที่ ๑ พฤศจิกายน ๒๔๗๘ โจทก์กู้เงินบิดาจำเลยและมอบนาให้บิดาจำเลยไว้ และได้ทำหนังสือสัญญาไว้ว่า “ถ้าเมื่อถึงสัญญาไม่ได้นำเงินขายนี้มาให้กับผู้ถือสัญญา ผู้ให้สัญญาเอาที่นาแปลงซึ่งตั้งอยู่ที่หูอาง หมู่ที่ ๒ ตำบลไม้ฝาด ยกให้กับผู้ถือสัญญาให้เป็นการเสร็จไป เมื่อผู้ให้สัญญาจะไถ่ที่นารายนี้ ให้ผู้ถือสัญญาคิดค่าดอกเบี้ยตามกฎหมาย
โจทก์ไปขอไถ่เมื่อ พ.ศ.๒๔๘๘ จำเลยไม่ยอมให้ไถ่ โจทก์จึงฟ้องขอไถ่ จำเลยต่อสู้ว่าบิดาจำเลยปกครองมากว่า ๑๐ ปี คดีขาดอายุความแล้ว
ศาลชั้นต้นพิพากษาให้โจทก์ไถ่ได้
ศาลอุทธรณ์พิพากษายกฟ้อง
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สัญญาที่กล่าวแล้วเป็นสัญญามอบที่นาให้บิดาจำเลยแต่มีข้อแม้ว่า ถ้าโจทก์ต้องการไล่ก็ไถ่ได้แต่ต้องเสียดอกเบี้ย เรื่องนี้บิดาจำเลยมิได้ฟ้องขอให้โจทก์ไถ่คงทิ้งสัญญาไว้ตามเดิม โจทก์จึงขอไถ่ได้ จึงพิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ยืนตามศาลชั้นต้น
